Hmm, u mnie jest sytuacja odwrotna.
To ja jestem oosbą, która nie przyjmuje znajomych.
A to z tego powodu ze mieszkał z nami 80-letni ojciec, który chciaż
miał osobny pokój nie życzył sobie żadnych wizyt i nawet potrafił
kiedy ze znajomymi siedzieliśmy w naszym pokoju zajrzeć do niego i coś
powiedzieć.

Teraz ojciec się wyprowadził, ale sytuacja pozostała, bo znajomi już
sie przyzwyczaili, ze u nas się nie bywa.
Jednak nikt ale to nikt nie robi z tego powodu problemu. Swoją drogą -
u znajomych bywamu rzadko i tylko wtedy kiedy chcemy coś konkretnego
załatwić.
Wolimy spotykac sie na mieście, lub jeszcze lepiej w górach i nasza
przyjaźń wcale przez to nie cierpi.
IMHO - tak jest najlepiej.

Pozdrowienia.

Basia