agi ( fghfgh ) <a...@p...onet.pl> napisał(a):

> A pare innych stara sie udowodnic, ze jedyna sluszna droga jest
> wojna i albo pelne zwyciestwo nad rodzicem albo odrzucenie.

Nie, jedyną słuszną drogą - dla nich akurat - jest święty spokój, który jest
ważniejszy od celebrowania czasem udawanych uczuć rodzinnych.

> Na zasadzie- ojciec sie wtraca? usiluje naprostowac po swojemu? ma swoje
> priorytety i sposób bycia, które nas urazaja? Nie liczy sie z tym co my
> chcemy? Wróg- odciac sie ( zamiast próbowac uzdrowic sytuacje )

Zazwyczaj zaczyna się od prób uzdrawiania, odcięcie to ostateczność.

> Zdarzaja sie jak najbardziej. Tylko wiesz... termin 'toksyczni rodzice'
> stal sie bardzo modny. I jest mocno naduzywany.

Mam wrażenie, że nie zawsze jest _nad_używany.

> Rodzice nie przyjmuja do wiadomosci, ze doroslismy? Ze mamy wlasne
> zdanie? Gmeraja w naszym zyciu? Usiluja je ulozyc? Zadaja nietaktowne
> pytania? A czy to aby nie pasuje znowu do wiekszosci rodziców
> dorastajacych dzieci?

A jesteś w stanie określić to procentowo? Bo ja owszem, znam sporo rodziców,
którzy żadnej z powyższych czynności nie wykonują. Znaczy, da się.

> Szczegolnie tych niereformowalnych, 'starej daty',

Hm, a jacy rodzice nie są dla dorosłych dzieci "starej daty"?

> którzy na dodatek czesto uwazali, ze w rodzinie sa tematy tabu i uczuc
> nie nalezy zbytnio okazywac aby nie rozpieszczac? Tych, którzy uwazaja,
> ze wiedza lepiej od dzieci? Ze ryby i dzieci glosu nie maja etc. To skad
> to zjawisko, ze rodzice tak czesto usiluja dzieciom ulozyc zycie,
> wtracanie sie? Skad ta chec poukladania zycia dzieci, wnuków, synowych?
> Wszyscy oni sa tacy 'toksyczni'?

Nie wiem - pewnie nie. Szczerze mówiąc, statystyka mnie nie obchodzi,
obchodzą mnie wyłącznie konkretne przypadki. A takich znam aż za wiele.

> Nie ma rodzin i ukladów idealnych. Kazde maja swoje problemy i swoje
> tarcia. I jesli 'trucie' nad glowa ma byc powodem do odrzucenia podczas
> gdy wczesniejsze trudne chwile nie staly sie takim powodem to cos tu
> jest nie tak w postawie osoby odrzucajacej rodzica (albo namawiajacych
> do tego odrzucenia ).

O jakich trudnych chwilach mówisz? O takich, jakich doświadcza prakwtycznie
każdy rodzic? Hm, to się chyba w pakiecie kupuje, że tak się wyrażę. Zresztą
dla mnie żadne ciężkie chwile nie są wystarczającym uzasadnieniem dla
zachowania dla mnie nieakceptowalnego.

> A ludzie ze starszego pokolenia bardzo czesto uwazaja, ze cos tam
> 'wypada' i wstydza sie za swoje dzieci jesli te nie spelniaja tych
> oczekiwan.

To ich problem. Moja opinia, że coś jest obciachowe, nie upoważnia mnie do
zakazywania mu robienia tego, bez względu na to, kim jest. Moi rodzice też
czasem robią rzeczy w moim rozumieniu obciachowe.

> PS i tak to Dunia najbardziej jest w stanie ocenic co jest prawda a co
> nie, co przejaskrawieniem a co zbytnia idealizacja. I zycze jej
> slusznego wyboru- niezaleznie od tego jaki to bedzie.

A tu racja.

JoP

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/