Użytkownik "EvaTM" <e...@i...pl> napisał w > Hey, flanker .. !
> Czyżbyś tak nie wierzył w ludzi ? Piszę jako rodzic ;)...
> Oczywiście, że rodzice potrafią wybaczyć i to nie raz.
> Oczywiście, że najpierw mogą się podłamać i mogą się wkurzyć.
> To normalne. Ale jeśli są normalnymi rodzicami to będą starali
> się pomóc.

Oczywiscie! Co do tego nie mozesz miec zadnych watpliwosci! Ja
czasem narzekam, dre sie na dzieci lub oburzam troche dla zasady- zeby nie
myslaly, ze jestem zadowolona z ich nieodpowiedzialnosci. Ale potem
pokornieje, uspokajam sie i mowie- chodz, pogadamy! I oczywiscie nigdy nie
pozostawiam samych sobie, przeciez dla nich zyje... Jak kazdy rodzic, takze
Twoj.

Jeden rok to TYLKO jeden rok, ale czasami okupiony
> wielkimi wyrzeczeniami rodziców abyś Ty mógł studiować..

No, to fakt... Ale spojrz na to z drugiej strony- to sie wszystko da
naprawic! A przeciez ludziom przydazaja sie rowniez bledy nienaprawialne lub
totalne nieszczescia i tu jest dopiero problem!

> To czasami jest tak duży problem, że trudno sobie nawet wyobrazić,
> właśnie ten - finansowy, przebrzydły..
> Czy u Ciebie też tak jest ? Jeśli tak, to musisz poszukać jakiejś
> dorywczej pracy, nie ma rady.

Ano wlasnie! Sam bys sie nawet lepiej poczul i udowodnil, ze
"nauka nie idzie w las...", ze wyciagnales wnioski z porazki, a sam sobie,
ze jestes silnym, porzadnym facetem.

Jeśli chodzi tylko o zawód, ambicje itp.
> to sprawa jest prostsza - można to przyswoić i zrozumieć po przeżuciu ;)..

Wszystko mija- bol, rozgoryczenie, wstyd i niestety zycie (tylko
nad tym mozna ubolewac).
Trzeba stawic czola sytuacji, przyjac krytyke, odkupic winy, przykrosci
przeczekac i zaczac od nowa- jak wiele innych rzeczy w zyciu... Trzymaj sie!
Zacisnij zeby i staw czola sytuacji! Potem bedzie juz tylko lepiej!
Pzdr. Dorota