Na początku uprzedzam, że moim celem nie jest narzekanie, jedynie chcę
zwrócić uwagę na pewien tragikomiczny paradoks jaki obserwuję już od
bardzo, bardzo dawna.
Mianowicie pamiętam, że gdy byłem jeszcze bardzo młodym nastolatkiem
otrzymywałem od starszych mnóstwo tzw. "dobrych rad" odnośnie życia -
być grzecznym, miłym i uczciwym dla ludzi. Znalazły się tam również
pewne rady co do postępowania z kobietami - m.in. szanowanie ich,
ustępowanie im miejsca w przejściu czy w autobusie, bycie romantykiem
etc. Tak postępujące męskie osobniki miały rzekomo cieszyć się wielkim
szacunkiem ze strony pań. :)
Gdy trochę bardziej podrosłem zauważyłem, że coś jest nie tak z tymi
radami. Spokojni, grzeczni i wychowani faceci byli przeważnie ignorowani
przez żeńską część szkolnej społeczności na rzecz rozmaitego ścierwa o
mentalności neandertalczyka. Idiotów naparzających się na pięści po
szkole, popalających i popijających po kątach, używających przekleństw w
roli znaków interpunkcyjnych itp. Oczywiście były chwalebne wyjątki, ale
one i tak były w zdecydowanej mniejszości.
Na początku myślałem sobie, że to kwestia środowiska - podstawówka i
gimnazjum w małej miejscowości, a więc mieszanina różnych elementów. A
jednak nie! Okazało się, że w LO sytuacja wyglądała podobnie - nawet te
inteligentniejsze dziewczyny ciągnęło do "chłopców sprawiających kłopoty".
Poszedłem na studia i zgadnijcie co? Zauważam podobny schemat. ;)

I teraz wyjaśnijcie mi jedną rzecz. Dlaczego kobiety aż tak ciągnie do
bydlaków? Jakaś masowa awaria instynktu samozachowawczego? Dlaczego
prawie każdy pijak ma (lub miał) żonę, a wielu "starych kawalerów" to
tak naprawdę spokojni i mili ludzie (przynajmniej sądząc po moich
obserwacjach)? Czy naprawdę panie tak ochoczo pchają się w objęcia
człowieka, który za kilka lat zgotuje im alkoholowe piekło połączone z
przemocą w rodzinie? Dlaczego ktoś nie będący alkoholikiem i wyznający
pewne zasady moralne często słyszy: "Słuchaj, jesteś miłym facetem, ale..."?

Mogę wręcz zaryzykować twierdzenie, że (pomijając na chwilę kwestię
wyglądu zewnętrznego) poziom umysłowego zacofania i braki w kulturze
osobistej zwiększają szanse na znalezienie partnerki, natomiast
wykształcenie, brak nałogów i dobre wychowanie są czynnikiem utrudniającym.

Jest jakaś teoria na wyjaśnienie tego fenomenu? Ktoś już zgłębiał się w
ten temat w jakichś profesjonalnych badaniach?