Ciekawa historia:

"Dziennik": najsurowsze kobiece zakony kontemplacyjne przeżywają w
Polsce istne oblężenie. Do zakonnych furt pukają adwokatki, lekarki,
śpiewaczki operowe, malarki czy tłumaczki.
W klasztorach kontemplacyjnych panują surowe reguły. Karmelitanki mogą
rozmawiać tylko godzinę dziennie, a poszczą przez pół roku. Klaryski
klasztoru nie opuszczają nawet na pogrzeb członka rodziny.

Jednak do tych zakonów wstępuje coraz więcej pięknych, wykształconych
i zaradnych życiowo Polek. Czego szukają za zakonnymi murami?

"Często sama się zastanawiam, jak te światłe kobiety wytrzymują nasz
wojskowy reżim, a przede wszystkim dlaczego dobrowolnie
podporządkowują się przełożonym - siostrom, które nie zawsze nawet
mają maturę i nie zawsze dorównują im intelektualnie" - mówi otwarcie
Alicja Kusowska, przeorysza klarysek w Krakowie.

Zdaniem socjologa religii z Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesor
Ireny Borowik, "surowy klasztorny reżim przyciąga głównie
intelektualistki, kobiety, które osiągnąwszy materialnie w życiu
wszystko, nagle poczuły duchową pustkę i brak celu w życiu".

"Człowiek może wiele, ale bez poczucia sensu nie może nic" - zgadza
się religioznawca i psycholog ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej
w Warszawie, profesor Halina Grzymała-Moszczyńska.

http://wiadomosci.onet.pl/1482408,11,1,1,item.html

No właśnie. Czy "pustka duchowa", jak twierdzi światła pani socjolog,
może kogoś doprowadzić do klasztoru o ścisłej klauzurze? Moim zdaniem
- nie. Do tego trzeba mieć powołanie, a powołanie nie wynika z pustki,
a wręcz przeciwnie - nazwałbym to "nadmiarem" ducha. Jest oczywiście
pytanie, jak długo wytrzymają te świeżo upieczone siostrzyczki. Może
zaraz zaczną uciekać, bo to taka chwilowa moda. Jeżeli trafiły tam z
nudów (czyli "pustki"), to tak będzie. Ale jeśli tak się pokornie
podporządkowują jak mówi przeorysza to skłonny byłbym upatrywać w tym
raczej czegoś nadprzyrodzonego niż zwykłych ludzkich niespełnionych
pragnień...

No i drugi komentarz - "człowiek może wiele, ale bez poczucia sensu
nie może nic". No to czemu wszyscy nie idziemy do klasztorów? Przecież
co drugi post na tej grupie dotyczy bezsensu życia i tego typu
problemów. Ale odpowiedzcie takiemu, co nie widzi sensu, żeby poszedł
do klasztoru... Prędzej się powiesi;) Moim zdaniem aforystyczny
komentarz pani profesor jest równie nietrafny, co i diagnoza o
rzekomej duchowej "pustce". Co moglibyśmy począć w klasztorze,
zyskując już to rzekome poczucie sensu? Te kobiety albo po prostu
dostały od Boga powołanie, albo już właśnie teraz, w tej chwili,
uciekają z klasztoru gdzie pieprz rośnie;)

Pac