Użytkownik "Iwon(k)a" <i...@p...onet.pl> napisał:

> kazdy potrzebuje byc kochanym, to taka naturalna potrzeba czlowieka.

Ale czy w ogóle można być kochanym?
Platon, a po nim Pascal są zdania, że miłość zwraca się ku zaletom kochanej
istoty,
a nie ku samej istocie.
Jak mówi Pascal:
"Ten, kto kocha kogoś dla jego piękności, czy go kocha? Nie; gdyż ospa,
która zabije piękność nie zabijając człowieka, sprawi, iż przestanie go
kochać. A jeśli mnie ktoś kocha dla mego rozumu, dla mej pamięci,
czy kocha mnie? Nie, ponieważ mogę stracić te przymioty, nie tracąc
samego siebie. [...] Nie kochamy tedy nigdy osoby, ale jedynie
przymioty."

Pytanie tylko - czy przymioty nie konstytuują osoby? Co stanowi o tym, że ja
to ja, co jest źródłem mojej tożsamości?
To takie tylko, akademickie rozważania - z mojej dzisiejszej lektury w
autobusie. ;)


ch.