Aga wrote:
> Hmm, nie chce ci nic insynuowac ale z moja tesciowa tez z niczym sobie nie
> radzila, miala ciagle ataki serca itp. Dlatego m.in tam sie wprowadzilismy.
> Po wyprowadzce okazalo sie to nie prawda.

Wysoce prawdopodobne. Mam jednak cholerne skrupuly. Moze to egoizm - chce
udowodnic, ze jestem lepsza niz w rzeczywistosci? No nie wiem. To
skomplikowane. Ale, choc wiem, ze to niepopularne, to moje dzieci kocham
bardziej niz matke i jesli sie wyniose to przede wszytskim dla nich, poem dla
meza, a potem dla siebie.

> Nie wiem czy takie sytuacje da sie rozwiazac.
> pewnie masz racje ze wyprowadzka to ucieczka od problemu.

Moze ktos tu juz mial taki przypadek?

> Tylko ze musisz sie zastanowic czy warto narazac wlasna rodzine.
> Przeciez mozesz pomagac mamie nie mieszkajac z nia.

Taaak, pod warunkiem, ze sie nie obrazi i nie odmowi wszelkiej pomocy (a tego
sie spodziewam). Wtedy rzeczywiscie zrobi sobie krzywde.

> A probowalas z nia rozmawiac?

Probowalam, podstawowy zarzut, to ze ona ma sie przystosowywac do nas
(????????) a nie my do niej (????????????). Podobno rzadzimy w jej wlasnym
domu, etc. Podczas tzw. powaznych rozmow, deklaruje milosc i oddanie, a za
chwile tak ruga dzieci, albo tak komus przygada, ze az nam kapcie spadaja.

> Moze ja meczy wieksza ilosc ludzi w domu?

No z pewnoscia meczy ja cala moja rodzina - ja tak to odbieram - ze mna na
czele.

> Punkty 1, 2 i 3 latwiej zniesc raz na jakis czas niz na codzien.\
>

> Ja to znam z drugiej strony i uwierz ze to nie jest latwe dla nikogo.

Wierze. Wlasnie siedzimy z mezem w pracy (ja w swojej on w swojej) i piszemy do
siebie maile pt. "Czy warto juz wracac do domu?". Normalni ludzie wlasnie
swietowaliby dlugi weekend.


> Ale to poprawilo stosunku meza z jego mama.

Poprawilo?

> A moze jednak powinnas z nim pogadac?
> Wysluchac jego racji, powiedziec swoje?

Musze najpierw poukladac wlasne emocje. na razie jestem strasznie rozbita.

Dziekuje i pozdrawiam
Parrot

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl