Użytkownik "Anai" napisała w wiadomości news:itb05p$p4v$1@inews.gazeta.pl...
>W dniu 15.06.2011 11:59, R pisze:
>
>> Skoro o romansidłach mowa to może zaproponuj jej takie nieco starsze?
>
> Ech... myślałam w sumie o jakimś "Hrabim (?) Monte Christo",

W sumie dlaczego nie - też się może spodobać a ogłupiające nie jest (chyba)
+ można się coś niecoś dowiedzieć o dawnych zwyczajach (nie zbyt wiele ale
zawsze)

> ale potem zadałam sobie pytanie: jak to się ma do m ą d r y c h książek?
> ...

A muszą być mądre? (I co to znaczy, jakieś podręczniki szkolne, akademickie
itp.? - ale jeżeli muszą to wycofuję moje propozycje).
Książki powinno się czytać dla przyjemności także. Trzeba też mieć coś z
tego życia i dlaczego tego dzieciom żałować ;).
Jeżeli książki nie są totalnymi gniotami zawierającym błędy ortograficzne,
gramatyczne, stylistyczne (lub inne) to poza samą przyjemnością z czytania i
przeżywania opisanego życia można się nauczyć właśnie pisania tekstów,
poszerzyć zakres słów itp. To też jest ważne. I ponoć rozwijają wyobraźnię.

> i mi przeszło, bo to jednak romansidło... :P

Nastolatki chyba lubią romansidła - ja w każdym razie w wieku nastoletnim
lubiłam :). A i teraz chętnie przeczytam - byleby mnie mankamenty
stylistyczno-redakcyjne nie odrzucały.

> Z drugiej jednak strony, jeśli się nad tym głębiej zastanowić, to te
> wszystkie "Anie z Zielonego Wzgórza", "Rille ze Złotego Brzegu",
> "Pollyanny" i "Błękitne zamki", które podsuwałam jej wcześniej też były
> romansidłami i to takimi dość schematycznymi i przewidywalnymi...

Ano właśnie - dlaczego więc to odrzucać. A jeżeli odrzucić wszelkie wątki
romantyczne to niewiele powieści zostanie - pozostają chyba tylko jakieś
felietony, opracowania historyczne, geograficzne, podróżnicze, itp. Życie
ludzkie to także (albo i przede wszystkim) uczucia. W wieku nastu lat
największą uwagę zwraca się chyba na te uczucia związane z szukaniem drugiej
połówki. A czy negowanie tego jest szkodliwe lub pożyteczne wypowiadać się
nie będę.

>>Ja jak pamiętam to w podstawówce (4-8 klasa) zaczytywałam się
>>Sienkiewiczem
>> (zaczęłam od Quo vadis i tak mi się spodobało, że przeczytałam chyba
>> prawie wszystko łącznie z nowelkami, listami itp...
>
> Ja też, ja też, ja też... zaczęłam w sumie od "W pustyni się puszcza" :P
> i "Krzyżaków", za Quo Vadis, z kolei, długo nie mogłam się zabrać, bo nie
> mogłam przebrnąć tych opisów na wstępie, ale później czytałam ją co
> najmniej kilka razy...

A ja nawet lubię różne opisy
geograficzno-przyrodniczo-kulturalno-historyczne ale jako wstawki w wątek
romantyczny a nie wydestylowane w postaci książki (więc czysto
podróżniczych, historycznych itp. nie jestem w stanie skończyć nawet jeżeli
zacznę - a takie pewnei możnaby za mądre uznać ;) ).

> Mam to szczęście w nieszczęściu (a może na odwrót), że mam też starszą
> córkę, która wszystkie te książki "połknęła" wcześniej i kocha Petroniusza
> dozgonną miłością a Krzyżaków zna prawie na pamięć :P,
> ale wiem też w związku z powyższym, że młodszej Quo Vadis chwilowo nie
> kręci...

Więc i pewnie reszta Sienkiewicza i pokrewnych też odpoda. Trzeba próbować z
czymś innym. Aż załapie. Mój mąż kocha wszelkiej maści powieści podróżnicze
ale to chłop ;). Tak czy inaczej do przeczytania pierwszej książki
podróżniczej nie lubił czytać a potem już wiedział sam czego chce. Być może
Twoja młodsza córka jeszcze swojej ksiązki nie przeczytała i warto jej
proponować przeróżne.

> Cały czas próbuję sobie przypomnieć, co takiego ja w jej wieku czytałam, w
> sumie łykałam wszytko po kolei jak pelikan... :P

Bo byłaś już po swojej pierwszej książce ;), ona taką musi odnaleźć i wtedy
się wciągnie :).
A tak poważnie - ona może mieć zupełnie inny gust i to co Ciebie zachwycało
ją będzie nudzić a to co Ciebie nudziło jej się spodoba. (Np. moja najlepsze
przyjaciółka z dzieciństwa zaczytywała się w książkach Karola Maja i
Chmielewskiej - ja się nie mogłam do nich nigdy przekonać choć próbowałam
kilka razy - nigdy ani jednej nie doczytałam choćby w jednej czwartej). Więc
jeżeli nie próbowałyście to może właśnie jakieś kryminały (ta Chmielewska?)
lub jakieś westerny?

> Przypomniałam sobie o "Imieniu Róży" Eco i o "Dżumie" Camusa, spróbuję jej
> to wcisnąć przy okazji następnej wizyty w bibliotece, a nuż (widelec)
> chwyci.

Całkiem możliwe. Choć Camus wydaje mi się trochę zbyt "dorosły" - co nie
znaczy, że się nie przyjmie. Jeżeli córka ma abstrakcyjne poczucie humoru to
może by Gąbrowicza też spróbować?

> Na razie wypożyczyłyśmy "Władcę Pierścieni", którego wprawdzie zna na
> pamięć z filmu, ale książki jakoś do tej pory nie czytała...

Może. Ja nie lubię tego typu książek - ona nie lubi Sienkiewicza więc jest
szansa, że to będzie to :).

>> Tutaj jeszcze poleciłabym "Inny świat", "Rozmowy z katem", "Medaliony"
>> (to pewnie i tak czytała/przeczyta bo to teraz zdaje się są lektury
>> szkolne) "I boję się snów" W. Półtawskiej...
>
>
> ... a dziękuję, mimo, że akurat z nią takiego problemu nie ma... ;)

Ale jeśli lubi może się ucieszyć z nieznanych pozycji książkowych ;).

> Medaliony czytała na ochotnika, bo to chyba lektura z liceum, oczywiście
> "Kamienie na szaniec", teraz ma te "Dymy..." i "Kolumbów",
> jak się jej spodobają, to będziemy szukać kolejnych...

Mogą się spodobać.
Tylko tak od siebie - niech nie czyta tylko tego, tj. na zmianę niech
podczyta coś optymistycznego, z humorem, z dobrym zakończeniem itp. To co
czytamy też się w głowie osadza i wpływa na nasz odbiór codzienności. Im
jesteśmy młodsi tym bardziej, na dłużej i mniej zauważalnie dla posiadacza
głowy.


--

Renata