Użytkownik "Bacha" <b...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:bniqac$1uee$1@foka.aster.pl...
> Misia napisała w wiadomości news:bnembq$2am$1@inews.gazeta.pl...
>
> > Nauczyc mozna jedynie warsztatu, ktory tez jest istony.
> > Cala reszta to juz nie kwestia nauczania, lecz kreatywnosci.
>
> A ta kreatywność czym jest i skąd się bierze?
> Dlaczego jeden tworzy niemal od niechcenia, inny w mękach, a jeszcze inny
> choćby i na uszach stanął to nic z tego nie będzie?

Nie wiem, czy jestem w stanie dac inna odpowiedz niz ta, ktora juz sie tu
pojawila.
Kreatywnosc - potencjalne zdlonosci tworcze. Przy czym kreatywnosc to tez
nie wszystko, bo kreatywny jest rowniez inzynier, ktory tworzy nowa
machnierie do czegos tam lub naukowiec, ktory pracuje nad "teoria
wszystkiego". Zreszta moze tak naprawde i tu mamy do czynienie ze sztuka,
tyle ze ze sztuka praktyczna. Dzielem sztuki nazywamy sobie twory
"niepraktyczne", twory o funkcji estetycznej (chociaz ta funkcja nie
wyczerpuje ich tresci) - moze wiec musi tworce cechowac ponadprzecietna
zdolnosc do myslenia abstrakcyjnego. Ale to tylko gdybanie.
A dlaczego nie kazdy moze byc kreatywny? Bo gdzies, w toku swego rozwoju
swoj kreatywny potencjal stracil lub go nie rozwijal, bo doswiadczal tego
lub tamtego.


> > > ... Przy czym nie wolno tu
> > > przekroczyć granicy oczywistej niedorzeczności.
> >
> > Wolno. Kierunki awangardowe robia to z zamilowaniem. Dlaczego?
> > Saduja, badaja chocby granice niedorzecznosci (czy kazde przypadkowe
> > zestawienie tworzy "metafore bez granic").
> > Ich "twory" oczywiscie nie maja znaczenia dla przecietnego czytelnika
czy
> > widza, ale sa nie do przecenienia dla rozwoju sztuki.
>
> No fakt, ale określiłabym to raczej mianem eksperymentu niż twórczości
sensu
> stricto. Coś na zasadzie: "ile to jeszcze da się ludziom wcisnąć". Są to
po
> mojemu takie "warsztaty" właśnie i utykanie tego po galeriach trąci jak
dla
> mnie grubą przesadą. Ale pewnie się nie znam.

Problem w tym, ze to, co dzis uwazamy za "eksperyment" jutro moze byc uznane
za wybitne dzielo sztuki. Tak bylo z wieloma kierunkami sztuki awangardowej
i nie tylko.
I byc moze czesc owych "warsztatow" chce sprawdzic zdolnosci percepcji widza
i bada mozliwosci jego oglupiania, ale czesc powstaje w zupelnej od odbiorcy
niezaleznosci, jest badaniem granic formy albo istoty rzeczy (porownaj
historie kubizmu chocby).

> Są w każdym razie jak zauważyłam dzieła ponadczasowe, są i sezonowe.
> Ba, są i takie dla wybrańców (snobów?), nad którymi zwykły zjadacz wzrusza
> ramionami.

Jak w kazdej dziedzinie, w ktorej pojawia sie produkt. :)

> > Zauwaz, ze dla pewnej grupy odbiorcow wlasnie ci, ktorzy przekraczaja
> > granice nonsensu beda godni uwagi, bo tak naprawde to tu granic nie ma.
> Tak
> > prawde mowiac, to nawet sposob weryfikacji jest watpliwy. No ale jako
> > jeszcze jedno doswiadczenie w odkrywaniu wlasnego talentu do stworzenia
> > czegos nowego?
> > Dlaczego nie.
>
> Ale czy to jeszcze twórczość, czy zwyczajne hochsztaplerstwo?
> Skoro sposób weryfikacji wątpliwy, to jak określić granicę?

A czy naprawde jest koniecznosc ustalania tych granic?
Powiedzmy, ze pobawie sie z Toba jako czytelnikiem i podsune Ci metafore
zupelnie przypadkowa - "moje lody waniliowe smakuja telefonem komorkowym".
Hochsztaplerstwo, bo tak naprawde na stole akurat stoi pucharek lodow i lezy
telefon, a ja szukam calkiem absurdalnej metafory. Ale jesli zbuduje w
oparciu o ta metafore tekst, w ktorym ta metafore uzasadnie, bo np. czekam
na telefon od kogos, kogo ostatnio widzialam jedzac lody o smaku waniliowym,
to byc moze juz nie bedzie to hochsztaplerstwem? (Zeby bylo jasne, pisac go
nie bede :))
Moze wtedy wlasnie, gdy ktos decyduje sie przekroczyc granice schematu,
granice mozliwosci warsztatowych (co rowniez oznacza doskonala znajomosc
tego warsztatu), granice percepcji, gdy "idzie dalej", kierujac sie byc moze
czasem przeczu iem, potrzeba, intuicja i niewiadomo czym jeszcze, to moze
wlasnie wtedy dopiero tworzy.

> > Rowniez, ale nie tylko. Nie wiem, czy da sie w ogole zdefiniowac
skladniki
> > "sztuki tworzenia", bo taka jej natura, ze zawsze bedzie sie wymykac
> > definicjom.
> > Jedno jest pewne - rezultatem ma byc dzielo, cos nowego i istotnego z
> punktu
> > widzenia odbiorcow (kimkolwiek by oni nie byli, ilu by ich nie bylo itd.
> > itp).
>
> Ale to właśnie otwiera wrota do "Świątyni Sztuki" rozmaitym
> pseudotwórcom.
> A może trzeba mieć jakieś specyficzne kwalifikacje, aby być odbiorcą
sztuki?
> Może sztuka ma charakter elitarny?

Nie, ale na pewno dzielo musi zweryfikowac wielu roznych odbiorcow, nie
tylko tych wspolczesnych artyscie. no chyba ze mowimy o kulturze masowej,
ale ta jest jedynie odbiciem pewnej przecietnej swego czasu.
I jeszcze jedno - "Swiatynia Sztuki"...dla tych, co lubia piedestaly i
stagnacje :)
Toz to raczej wojna sacrum i profanum, wolnosci i zniewolenia i paru innych
sprzecznosci.

> Zadaję być może głupie pytania, ale zawsze mnie frapowało, dlaczego na
> rozmaitych ekspozycjach znajdowałam rzeczy, które tam po mojemu zupełnie
nie
> pasowały. Zauważyłam zresztą, że tzw. przeciętny odbiorca też raczej mijał
> je obojętnie.

A moze byly tam wlasnie po to, by nie pasowac, troche zmacic owa "Swiatynie
Sztuki", bo skoro jednak staly sie pretekstem do pytan? :)
Pozdrawiam
Misia