"złośliwa" <n...@u...to.interia.pl> wrote in message
news:dqr4ck$4tb$1@nemesis.news.tpi.pl...

> Moje nie rządzi i jeszcze długo nie będzie tego robiła. Jest uczona że
każdy
> ma swoje prawa ( włącznie z psem ) i myślę że Twój scenariusz nakreślony
> wyżej prędzej obróci się przeciwko takiemu rodzicowi co to na wszystko
> pozwala niż przeciwko takiemu co to w domu ma zdrowe zasady.

Zależy czego chcesz dziecka nauczyć. Że są lepsi i gorsi, czy że każdemu
należy się szacunek? Ja szanuję prawo dziecka do swobodnego poruszania się
po własnym domu, on szanuje moje prawo do prywatności. Żeby te dwa prawa
mogły być dziś przez obie strony respektowane (a są), w przeszłości
pilnowałam, żeby nigdy nie traktować dziecka jako "człowieka gorszego
gatunku". I z perspektywy 14 lat powiem Ci, że ten model wychowania bardzo
dobrze się sprawdza:)

Tak przy okazji - zwróć uwagę, że ani Iwon(k)a, ani Joanna, ani ja (które
nigdy nie wypraszałyśmy naszych dzieci z pokoju) nigdy też nie pisałyśmy o
tym, że mamy z naszymi dziećmi jakieś większe problemy wychowawcze, że nasze
dzieci kiedykolwiek łaziły gościom po plecach, albo nie dawały się
okiełznać, albo chciały skakać z piętra, albo próbowały nami rządzić... My
nimi nie rządzmy, to dlaczego one miałyby rządzić nami? Są lepsze sposoby
rozwiązywania konfliktów niż "rządzenie" kimkolwiek. Jeśli teraz nauczyć je,
że jeden czlowiek może rządzić drugim, to dokładnie tego samego możesz od
dziecka oczekiwać w przyszłości w stosunku do siebie.
I żeby uprzedzić dyskusję - "nierządzenie" nie polega na biernej zgodzie na
karygodne wybryki dziecka. Jedną skrajność od drugiej dzielą hektary
przestrzeni.
Anka