n...@p...ninka.net napisała:


>Prawda. Jedyne co widzialam a co skutkowalo to terapia w polaczeniu z
>leczeniem farmakologicznym. A i to nie do konca (nie wiem czy
>schizofrenie sie da calkowicie dzis wyleczyc).


Ta osoba jest pod kontrola lekarza, ktory proponowal nawet
krotkotrwaly pobyt w szpitalu, ale chory sie na to nie zgodzil.


>Jesli chodzi o proby przekonywania lub informowania chorego ze to co
>mowi to bzdury - masz racje, jednym sie wzmaga agresja, innym jest po
>prostu cholernie przykro (zalezy od rodzaju osoby i choroby).


No dobrze, ale co z innymi ludzmi, ktorzy tego sluchaja? czy informowac ich,
ze to jest osoba chora (tym bardziej, ze czasem moze nawet sprawiac calkiem
dobre wrazenie - ma ukonczone studia, jest oczytany itd.) i nie powinni
jej wypowiedzi traktowac calkiem serio?


>Wbrew pozorom schizofrenicy nie maja uposledzonych emocji.


Tak, tylko, ze chociaz staram sobie tlumaczyc jego zachowanie i dziwne
opowiesci choroba, to jednak tez jest mi czesto przykro.


>Ja na swoj uzytek po prostu przytakiwalam. prowadzilo to czasami do
>niezbyt fortunnych sytuacji - mianowicie bylam traktowana jako zrodlo
>zwierzen godzinami (bo glupio mi bylo sie odkrecic tylem i
>odmaszerowac), poniewaz ta osoba w ogole nie miala z kim rozmawiac (z
>wyjatkiem telewizora).


Mnie tez sie to zdarza. Udaje, ze slucham i od czasu do czasu sie wtracam i
cos mowie.
Ale gdy slysze ta sama historie np. po raz dziesiaty (w dodatku nieco
zmodyfikowana), to mam ochote mu (sobie) cos zrobic. :(

>--
>Nina (Mazur) Miller

Nata