"Melisa" <m...@p...onet.pl> writes:

> A ja jakos ciagle nie moge sie pogodzic z tym, ze cierpienie ma jakis wyzszy
> cel czy sens... I jaki...? Akceptuje i rozumiem to, ze ciemne dni pozwalaja
> lepiej przezyc te jasne. Ale czy jest sens w cierpieniu samym w sobie? Czy
> komus tez trudno pogodzic sie (czy dostrzec) ten sens?

ja tego sensu nie widze, co wiecej uwazam, ze nadmiar cierpienia
prowadzi do uniewrazliwienia sie na to cierpienie - a co za tym idzie
potem na cierpienie innych.

zostawia rany w psychice, uprzedzenia, lek...

nie widze tutaj nic pozytywnego, slowo daje.

to, ze kulturowo u nas zwyklo sie bylo cenic cierpienie a to w imie
dzieci, a to ojczyzny a to innych "wznioslych" celow - to juz idrebny
temat.


--
Nina Mazur Miller
n...@p...ninka.net
http://pierdol.ninka.net/~ninka/