"Masoneczka"

>Proces adaptacyjny jest trudny.
So?

Czy jest jakis istotny powod , aby dodatkowo go utrudniac narazac dziecko na
kontakt z mentalnoscia obozu wojskowego? Tak, wlasnie dlatego,ze proces
adaptacji jest trudny, rodzic e maja obowiazek uwaznie go sledzic i nie
lekcewazyc wszelkich objawow, ktore swiadcza o potencjalnym wiekszym - a do
unikniecia! - problemie psychologicznym.

W stan podzwyzszonego cisnienia wprowadzila nie informacja,ze dziecko juz
rano "boli brzuch". Zapewne nawiasy te nie sa potrzebne, dziecko i pewnie
ten brzuch rzeczywiscie boli , i nie bardzo umie nazwac inaczej swego stanu,
a pytanie "Czy boli cie brzuszek?" kojarzy mu sie z troska i zrozumieniem.

Poniewaz obawiam sie,ze pani katechetki nie da sie zmienic ( chodzi mi o jej
charakter), trzeba wiec zmienic szkole.

Naobserwowalam ja sie troche polskich nerwic szkolnych. Wyrastaja z nich
wiecznie niezadowoleni, Bog wie co wymagajacy od siebie (i innych),
agresywni badz apatyczni ludzie.

To jest b. powazny problem i adresowanie go za pomoca porownywania z
przekretem w druga strone ( czyli tzw. "bezstressowym wychowaniem") niewiele
tu pomoze - tych, ktorzy sa gotowi prowadzic rozmowe z tego pulapu
uprzedzam, ze nie sadze, aby byla na temat i jej nie bede podejmowac. (
oczywiscie, to nie jest osobista uwaga do ciebie, Aniu!).

Jesli rodzice sie nie zdecyduja na odebranie dziecka z tej szkoly, to albo
sa gotowi na nader dokladne obserwowanie co sie tam dzieje, albo niech beda
gotowi na to,ze problemy syna beda sie tylko poglebiac. Oczywiscie, moze
nauczyc sie je ukrywac ( dzieci intuicyjnie wiedza jak zachowywac sie aby
"mama nie byla smutna"), trzeba wiec uzbroic sie w lupe do tego
obserwowania.

Nie wiem tylko, czy jest sens - placic za szkole i bawic sie w jej
supervisora. Wybor, oczywiscie, nalezy do rodzicow. Nie bez sensu bylaby
konsultacja z psychologiem dzieciecym, - dzis, juz teraz, i zachowanie z nim
w miare regularnego kontaktu.

Kaska