Jagna W. napisał/wrote dnia/on 2007-10-30 11:50:
> Użytkownik "Basia Z." <bjz_(usun_toto)@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości
>
>> Ale wlasnie to bylo zasada, ze chocbym uwazala w duchu ze maz nie ma racji
>> to w jego konflikcie z moimi rodzicami stawalam _zawsze_ po jego stronie.
>
> Dlaczego mimo wszystko nie potrafiłaś się zdobyć na obiektywizm?

Obiektywizm nie ma tu nic do rzeczy. Obiektywnie możne sobie
dyskutować z mężem, poza okiem i uchem rodziców. Chodzi o to,
że teraz ten mąż i ta żona stanowią jedną rodzinę i winni być
lojalni *przede wszystkim* wobec siebie, a dopiero w dalszej
kolejności wobec swoich dawnych rodzin - zwłaszcza wobec "zagrożeń
z zewnątrz". Jeśli rodzice jednego z małżonków wchodzą w spór z
tą nową rodziną lub drugim małżonkiem, to rodzice/teściowie stają
się takim zewnętrznym zagrożeniem dla jedności tej rodziny.
W takiej sytuacji dziecko powinno stanowczo "odciąć pępowinę" i
stanąć po stronie swojego małżonka.

Nie mówię oczywiście o sytuacji patologicznej np. prześladowania
jednego z małżonków lub dzieci przez drugie, a rodzice występują
w obronie swojego dziecka lub wnuków - tylko o zwykłej różnicy
poglądów, n.p. co do rodzinnych zwyczajów lub wychowania czy
pielęgnacji dziecka.

Pozdr,
--
ŁK