Użytkownik "Kis Smis" <k...@N...gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:ams1l5$j8c$1@news.gazeta.pl...

> A może to ma być to zaklęcie magiczne?
> A może masz jakieś sposoby, na to żeby nie cierpieć teraz i w przyszłości?
> Zdradź jakie.

Tak. To jest takie dziecinne zaklęcie. Bo cierpienie jest nierozerwalnie
związane z istnieniem. Chyba, że uda mi się bezboleśnie przestać istnieć.
Patrzę na świat i wydaje mi się nie taki, jak powinien. Tyle rzeczy sprawia
mi ból. Starzy ludzie, zupełnie samotni i bezbronni. Zmoknięte bezpańskie
kundle, patrzące mi w oczy z psią nadzieją i ufnością jakiej nie w sobie ma
żaden człowiek. I ten wstyd za rodzaj człowieczy w takich chwilach. Głodne,
zaniedbane dzieci z mojej szkółki...chłód jaki odczuwam na co dzień,
nieumiejętność porozumiewania się z ludźmi, niezgoda na upływ czasu...Długo
musiałabym mówić. Nie ma tu nic takiego, dla czego warto byłoby żyć. Tak do
końca. Dlatego mogę sobie dziecinnie krzyczeć, ze nie chcę już cierpieć.
Póki jestem - będę. Tyle że dla mnie nie ma ono żadnego sensu. Nie
uszlachetnia. Mój ojciec umierający na raka przed śmiercią nie przypominał
zupełnie tego ciepłego, dobrego człowieka, takiego, jakim go chciałam
zapamiętać...Na szczęście nie wierzę w Boga, chyba że jest on tym gnostyckim
okrutnym demiurgiem, a prawdziwy Bóg jest gdzieś i czeka? Kończę już...w
sumie dziwnie się czuje tak się emocjonalnie negliżując. Zwykle tego nie
robię, więc proszę o wyrozumiałość...

amanita


--
"Wielu z nas potykając się idzie.
(...) jedni potykają się o korzonki,
inni o ptaki,
jeszcze inni o wystające z ziemi
rączki parasoli."