Dnia Thu, 29 Jul 2010 12:26:01 +0200, `l'oś napisał(a):

> Użytkownik "Ikselka" <i...@g...pl> napisał
>
>>>>>> Siedzę.
>>>>>
>>>>> Też to poczułem...
>>>>> Jestem szczerze zdziwiony,
>>>>> ale w sumie radosny jak skowronek :o)
>>>>> No skąd taka nagła odmiana ?
>>
>> We mnie na pewno żadnej.
>
> Eee, nie, jest wyraźna, coś się stało,
> to pewne, moze nawet o tym nie wiesz...
> Nie twierdzę, że we mnie nic się
> nie stało, wręcz przeciwnie...
> Dziwna sprawa...
>
>>>>> A może to podstęp ?
>>>>> A co mi tam, se posiedzieć
>>>>> obok siostry, choćby i z podstępem
>>>>> w sercu, to i tak nieskończona radocha
>>>>> - ha, ha! Dzięki.
>>>
>>>> Podstęp? U stóp Chrystusa siedzą tak różni ludzie, że nietórych byś nawet o
>>>> to nie podejrzewał...
>>>
>>> Chyba mnie troszkę nie doceniasz, ale co mi tam,
>>> se siedzę obok... i to do.ść blisko,
>>> prawie że czuję Twój oddech,
>>> a na pewno bicie serduszka :o)
>>
>> Nawet kiedy każę Ci spier... upsss?
>> ;-)
>
> To już bez znaczenia :o)
> kiedyś troszkę miało, nie powiem,
> bolało, ale teraz jest już jakoś inaczej...? :o/
>
>>>>> Aha, żeby nie było za wesoło,
>>>>> to się o coś oczywiście zapytam:
>>>>> A czy siedział tam razem z nimi papież ?
>>>>
>>>> Powiedz mi, co Ciebie ciągle jakiś papież obchodzi? Nie potrafisz
>>>> myśleć/czuć bez jego cienia na sobie?
>>>
>>> No nie wiem, ja zdaje się już p[otrafię,
>>> czego nie da się o niektórych powiedzieć :o)
>>> którzry by chcieli razem z Jezusem, ale też
>>> i z nieomylnym papą, tak dla bezpieczeństwa,
>>> na wszelki wypadek, jakby Jeszu
>>> coś przynudził - ha, ha !
>>>
>>>>> Którykolwiek, podaj choć z jedno imię...
>>>> Jan Paweł II. Tylko i wyłącznie.
>>>
>>> A inni nie byli nieomylni Twoim zdaniem ? :o/
>>
>> Ten też nie był nieomylny - jako człowiek.
>
> A był nadczłowiekiem ? :o/

Dlaczego miałby byc?

>
>> To był pierwszy papież, który
>> BYŁ równocześnie człowiekiem
>
> A poprzednicy nie byli ludźmi ? :o/

Nie kreowali się na ludzi.
Nie wiem, czy rozumiesz...


>
>> i pokazywał to. Za to go szanuję. Wzór
>> człowieka i mężczyzny, co wazne.
>
> No chyba jednak nie mężczyny..., sorry...

Sorry - ale właśnie jak najbardziej mężczyzny.
Mężczyzna to władza, siła moralna, niezłomne słowo, inteligencja,
wytrzymałość, czułość oraz miłość (do kobiety i do ludzi).
U niego znaleźć można było to wszystko.
Nie ten jest mężczyzną, którego życie determinują jego jądra (to potrafi
byle rozpłodowy buhaj), ale ten, który umie to opanować lub zwalczyć czy
odrzucić dla idei, pozostając samcem w 100 procentach.
JPII taki był. Był pięknym człowiekiem i pięknym meżczyzną (psychicznie i
fizycznie - czyż nie?).

>
> 1 Tm 3:2-5
> 2. Biskup więc powinien być nienaganny,
>
> mąż jednej żony,

Tak jak JPII - "cały Twój".


>
> trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania,
> 3. nieprzebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany,
> niekłótliwy,
>
> niechciwy na grosz,
>
> 4. dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą
> godnością.
>
> 5. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu,
> ****************************************************
********************
> jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży?
> (BT)
>
>> Chyba w przestarzały sposób rozumiesz tzw papieską nieomylność.
>> Trzeba ją rozumieć tylko jako głos rozstrzygający w kwestiach koscielnych.
>
> Czyli jakich konkretnie ?
> Możesz podać jakieś przykłądy ?
>
>> Atrybut nieomylności papieskiej jako zgodności z prawdą wiary jest NIE DO
>> STWIERDZENIA,
>
> Jezus twierdził inaczej, cytuję:
>
> Mt 7:17-20
> 17. Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce,
> a złe drzewo wydaje złe owoce.
> 18. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców
> ani złe drzewo wydać dobrych owoców.
>
> 20. A więc: poznacie ich po ich owocach.
> ************************************************
> (BT)


Nie dyskutuję na tematy teologiczne - w szczegółach nie jestem tu mocna,
ale intuicyjnie i owszem, już wiele razy się przekonałam.


>>bo nie do stwierdzenia jest sama prawda wiary.
>> Wiara to wiara, tu nie ma co stwierdzać.
>
> Owszem, jest zdaje się najwięcwej...
> Też istnieją owoce wiary..., tak ?
>
>>>>> Proszę, nie gniewaj się, bo nawet jeśli jestem głupi
>>>>> i nawet jeśli się mylę, jestem gotów oddać za Ciebie
>>>>> życie, nawet to wieczne..., taką mam astronomiczną schizę... :o/
>>>> Nie przesadzasz? - wieczne życie oddać to zgrzeszyć!
>>>> ;-PPP
>>> Niezupełnie..., ale chyba tego nie dasz rady
>>> teraz zrozumieć, zwłaszcza że ja sam do końca
>>> tego nie rozumiem :o/ co się dzieje :o/
>>
>> A czy wszystko trzeba rozumieć?
>
> Nie ! I właśnie to jest bardzo istotna sprawa,
> ale jeśli coś da się zrozumieć, to by było
> oczywistą głupotą lub oszukiwaniem przynajmniej
> samego siebie, nie starać się zrozumieć.
>
> Zacytuje na wszelki wypadek Jeszu, bo mnie
> to na pewno nie wuwierzysz:o)
>
> Mt 13:19
> 19. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie,
>
> a nie rozumie go,
> *********************
>
> przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu.
> (BT)
>
> zdar

Co znaczy "nie rozumie go"?

Powiedz mi, jak dzisiaj ludzie niewykształceni mają rozumieć język
ewangelii itp w rodzaju "pozostań w Panu" itp.
A mimo to nie są opętani przez Szatana.
A jak mieli rozumieć msze łacińskie, kiedy tylko w tym języku były
prowadzone?
Albo - cóż można poradzić, znajdując się nagle na mszy w innym kraju, nie
rozumiejąc z niej przecież ani słowa? Czy to znaczy, że gdy słuchamy mszy w
niezrozumiałym języku, czyha na nas Szatan? - śmieszny byłbyś tak
rozumując.

Bo nie chodzi tu o rozumienie jako odczytywanie znaczenia słów w sposób
jedynie poprawny, nie chodzi tu o rozumienie jako "tłumaczenie", ale
jedynie o pozytywne nastawienie do tego, o czym te słowa traktują
niezależnie od luk w ich odbiorze merytorycznym.

Aby zawsze i wszędzie dobrze "rozumieć słowo", trzeba niewiele: po prostu
szczerości w wierze, minimum obycia z nią i pozytywnego nastawienia do
niej. Resztę zawsze można "doczytac" później, nie ucieknie.

Rozumienie słowa to po prostu szczera intencja jego przyjęcia za prawdziwe,
choćby głoszone było w języku marsjańskim.


Cóż, te historyczne tłumaczenia Jezusowych słów z języka na język tak
często je okaleczały...
Czy wiesz na przykład, że Żydzi na określenie samego pojęcia "zabijać"
mieli kilka słów, każde oznaczało inny (inaczej uwarunkowany i wykonywany)
rodzaj zadawania śmierci?
Jakże więc my, z naszym mizernym, "nie zabijaj" na określenie zabicia wszy
jak i człowieka, mamy dobrze rozumieć słowo Boże w przykazaniu?
Bo nie o to chodzi, abyśmy je rozumieli do(naszo)słownie, lecz abyśmy mieli
intencję i intuicję do niezadawania śmierci i cierpienia tylko dla własnej
pychy, władzy i pognębienia bliźnich.