W dniu 2015-01-06 o 21:02, Jarosław Sokołowski pisze:

> Przyjmijmy więc, że tłuszcz z cukrem wzbudza, nie kawa. Tak to rozumiem.

Lody są wyjątkiem, który potwierdza regułę. Ale też wolę te chudsze, niż
takie Haagen-Dazs. A najlepsze jak kawa, domowe, bardzo proste.

> Szarlotka z pianą, to dla mnie też nowość była, gdy tak serwowaną
> ujrzałem. W porównaniu chodziło o to, że jedno i drugie, to deser.

Z pianą, czyli z bezą na wierzchu, taką lekko zapieczoną, jest
sympatyczna. A ze śmietaną (często z puszki)... może tak dzieje się na
zasadzie, że na bogato lepiej się sprzeda. A jeszcze jak dołożą kulkę
lodów waniliowych i kilka maziajów z czekolady, to już w ogóle.

> No bo to zupa jest. Śniadaniowa. Herbata w niej głównie za przyprawę robi.

No nie wiem, czy za przyprawę. To chyba zależy od proporcji.

> Niedawno coś piekłem, jakieś ciasto. Zamiast wody lałem napar herbaciany.
> Nie umiem teraz wytłumaczyć, dlaczego tak. Coś mnie podkusiło, to u mnie
> zachowanie w normie. No i dobre wyszło. Rosół gotuję rzadko. Może nawet
> wcale (głowy za to nie dam -- swojej, najwyżej kurzą).

Qra! Ty to widzisz i nie grzmisz?

W każdym razie
> daty ni okoliczności takiego zajścia przypomnieć sobie nie potrafię.
> Coś mnie jednak korci, by ugotować. I zrobić to na herbacie. Zielonej.
> Ciekawe, czy ktoś rozpozna przyprawę. No, zobaczymy... być może.

Ciekawa jestem efektu. Sama się nie poważę, bo choć herbata zielona
zawsze jest na tzw. stanie z uwagi na kolegę, który nie pija niczego
innego, to jednak do rosołu, jeśli już zechce mi się go robić, daję dość
sporo solidnego mięsa, które później idzie na pierogi, czy inne
naleśniki. A co z takim herbacianym mięsem? Hm. Poczekam na relację.
Czy odcedzasz tłuszcz z rosołu? W zimie ładnie zamarza "za oknem" i
można to zrobić dokładnie, a w lecie rosołu na ogół nie robię.

> A to domowe jest jakie?

Domowe jest bardzo proste. Dobra kawa (najczęściej Illy świeżo zmielona,
chyba, że trafi się lepsza) i kawiarka na dwie porcyjki dla jednej
osoby, a na cztery dla dwóch. Itd.

Kiedyś kawy sam w domu nie robiłem wcale. Jak
> rosołu. Obiad z trzech dań, to owszem. Ciasto jakieś, albo nawet tort
> zdobny masą tłustą, to też. Ale kawy jakoś nie. To stąd może, że wciąż
> mnie tą kawą gdzieś pojono, więc w domu już potrzeby nie było.

Już wiem, u kogo w gościach będąc wolę wybrać kawę, a u kogo herbatę.
Herbatę wypiję dowolną, nawet zieloną, czerwoną, żółtą (to ta z okolic
Batumi), więc pewnie i z kobylim mlekiem, czy masłem też wejdzie, ale
kawa musi być dobra lub wcale.

Trochę
> to jak u Mickiewicza, że "do robienia kawy osobna niewiasta". Jak pytali
> czy mocna, czy słaba, zwsze mówiłem, że mocna. Gdy szło o dodatki, to
> różnie. W końcu ktoś zadał pytanie "ile łyżeczek kawy" -- wtedy musiałem
> coś improwizować.

"Ile łyżeczek kawy" jakoś kojarzy mi się z dawniejszymi czasami,
szklanką i żużelkiem na jej dnie. Ale za to lubię to:
https://www.youtube.com/watch?v=k1hAilewhdY

> Wszak te lody, to słodka tłustość. I bywaja kawowe.
No i tutaj mamy wyjątek, który uświadomiłam sobie dopiero dzięki tej
wymianie zdań.

> Też. A właściwie czechosłowacki, inaczej tuzemský.

Pewnie większość z nas pamięta czasy, gdy rodacy wracając do kraju od
południowych sąsiadów zatrzymywali się w przygranicznych potravinach,
gdzie półki uginały się od alko. Ostatnio jadąc ze Słowacji, by tradycji
stało się zadość, zatrzymaliśmy się przy takim sklepiku, twardo nadal
trwającym przy nieobecnej od dawna granicy, by sprawdzić sytuację. Wciąż
króluje alko, tuzemsky, czekolady studenckie, lentilki i inne takie. Ale
i widać nowe.

> Już w tamtą stronę prę... hyba się udało.

Jasne. Choć niektórzy dodają w tym słowie c, jednak inni wtedy ich
wyzywają od nieuków. Oczywiście to dzieje się w usenecie, bo gdzieżby
indziej takie maniery.
--
B.