Tue, 3 Aug 2004 10:01:07 +0200, Hanka Skwarczyńska
<anias@[asiowykrzyknik]wasko.pl> pisze:

>Dowcip w tym, że pozwolenie na rewizję to nie jest pomoc.

Przekonanie jej, że akurat z Eulalką mąż kobiety-wędrowniczki
"tego nie robił" jest jakąś formą pomocy. Pokazanie efektów
remontu dowodzi przynajmniej czystych intencji.

DYGRESJA
Kiedyś o 2-giej w nocy weszła mi do domu policja (złośliwość
sąsiada), zawiadomiona, że robię głośną, pijacką imprezę.
Tym razem akurat nie robiłem. Z całą premedytacją wpuściłem
ich do środka i przeprowadziłem po mieszkaniu, zapalając
wszędzie światła i budząc demonstracyjnie dzieci. Było im tak
cholernie głupio, że wyszli chyłkiem i już nigdy nie zareagowali
na telefony sąsiada.

>To jest
>utwierdzenie takiej osoby w przekonaniu, że latanie i sprawdzanie męża jest
>zachowaniem normalnym i nieszkodliwym.

Myślę, że ktoś, kto tak robi, tego nie czuje i żadne zachowanie
ani tłumaczenie tego nie zmieni.

> A szkodliwe jest bardzo - nie tylko
>przez uciążliwość dla przypadkowo zaangażowanych osób trzecich (następnym
>razem pani zażyczy sobie możliwości drobiazgowego przeszukania domu w celu
>sprawdzenia, czy mąż akurat nie czeka w szafie na tramwaj?).

Jeśli przypadkiem nie czeka w szafie, to niech sobie szuka! Nie
znajdzie i będzie jej bardzo głupio. Chyba skuteczniejsze niż rozmowa
przez szparę w drzwiach ("pani męża u mnie nie ma").

> Prawdziwą
>pomocą byłoby IMHO uświadomienie zazdrosnej żonie, że jeśli ma jakieś
>wątpliwości, to zabiera się do rzeczy od du^Hrugiej strony. IMHO maksimum
>dobrej woli, jakie się zazdrosnej żonie należy, to krótka i rzeczowa
>informacja, że aktywność męża w domu posądzanej ograniczała się do prac
>wykończeniowych.

Krótka, rzeczowa rozmowa z kobietą na tyle zdesperowaną,
że chodzącą po ludziach i pytającą, czy mąż miał romans?
Widzę, że podchodzisz do życia dość hmm.... optymistycznie :-)

>A logicznie rzecz biorąc - jeśli nie uwierzy na słowo, to
>co jej da sprawdzenie naoczne?

Nic. Ale zrobienie z niej pośmiewiska dla sąsiadów
utwierdza ją w przekonaniu, że "całe miasto wie,
śmieje się z niej, a ona jest ostatnią, która ma
złudzenia".

>Przecież równie dobrze mógł tapetować pan
>Tadzio spod trójki, malarze pokojowi chyba nie sygnują swoich dzieł?

Przecież w tej opowieści mamy do czynienia z osobą
o dość rozchwianej zdolności trzeźwego myślenia,
analizy i logicznego wyciągania wniosków.


pozdrawiem serdecznie
Andrzej Garapich

--
Kto w młodości był socjalistą
ten na starość będzie świnią