Użytkownik "Stalker" <t...@i...pl> napisał w wiadomości
news:fk56uf$9cc$1@nemesis.news.tpi.pl...

> Ale to jest oczywiste. W tej sytuacji oczywiste są dwa fakty:
> 1. To że mamy do czynienia z rodzajem toksycznej rodzicielki
> 2. To że podjęcie przez syna takiej decyzji i w taki sposób nie jest miłe
> dla jego życiowej partnerki

> I pytanie jest: "Jak w tej sytuacji powinna zareagować przyszła żona"?

Już pisałam - moim zdaniem, w tej konkretnej sytuacji i przy założeniu (a
właściwie fakcie), że teściowa nie jest osobą potrafiącą utrzymywać zdrowe
relacje z innymi członkami najbliższej rodziny, dziewczyna powinna właśnie
teraz i w tym momencie wykazać się asertywnością, a więc jasno i wyraźnie
wyznaczyć granice swojego "terytorium" oraz swoich praw. Nie widzę w takim
postawieniu sprawy niczego niewłaściwego.

> > A więc odpowiedz na moje pytanie - gdzie w całej tej historii jest
> > Twoim zdaniem miejsce na szacunek dla panny młodej i jej decyzji?

> "...Bardzo niedobrze jest nie okazywać komuś szacunku, jeszcze gorzej
> wymagać go dla siebie..."

Twoje własne? Bo ja na potrzeby dyskusji stworzyłam inne:
" ... Bardzo niedobrze jest nie okazywać komuś szacunku, jeszcze gorzej jest
tolerować brak szacunku dla siebie samego ..."
Będziemy się teraz licytować, kto ma rację? ;-)

> Gdyby wszyscy na okrągło tylko wymagali szacunku, to życie byłoby
> straszne, bo z nikim nie szłoby sie dogadać.

Hmm... nie widzę związku przyczynowo-skutkowego.

> Po drugie: moim zdaniem "uszanowanie decyzji" niewiele ma wspólnego z
> samym pojęciem szacunku.

W takim razie mamy inne zdanie, bo ja uważam, że zlekceważenie wspólnych
ustaleń jest równoznaczne z brakiem szacunku dla osoby, z którą się te
ustalenia poczyniło.

> To jest tylko zgodzenie sie z czyimś zdaniem.
> IMO w tej sytuacji dziewczyna może* zdobyć szacunek chłopaka właśnie
> wyważoną reakcją na jego problem.

Ale ja kompletnie nie rozumiem dlaczego w tej konkretnej sytuacji, jaką jest
wielka, życiowa uroczystość, dziewczyna ma się poddawać (pośrednio) kaprysom
przyszłej teściowej? Podaj mi choć jeden racjonalny powód, dla którego
miałaby to zrobić. Ale racjonalny, ponieważ powód pod tytułem "dla świętego
spokoju" działa na mnie jak płachta na byka. Za dużo się takich historii
nasłuchałam i wiem jakie potem były skutki tych "dlaświętychspokojów", by
uznać, że faktycznie masz rację i warto ustąpić mamie chłopaka.

> Ten przykład to skrajność, każdą sytuacje można sprowadzić w ten sposób do
> absurdu.

Ale takie i podobne absurdy są "chlebem powszednim" w wielu rodzinach!
Tak, wiem, trudno w to uwierzyć, ale nic na to nie poradzę.

> BTW. Przecież ustalanie listy gości to prawdziwe pole minowe :-)
> Postawienie sytuacji na zasadzie "Zrobimy jak chcemy, bo my rządzimy"
> to jest pakowanie się w nie po pijaku i na golasa :-)

Nie widzę absolutnie żadnego problemu. Kurczę, dlaczego my potrafiliśmy
powiedzieć - wesela nie będzie, na obiad po ślubie przyjdą tylko Iksińscy,
Igrekowscy i Zetkowicze. A na nieśmiałe protesty obu mam była krótka piłka
"O ile nam wiadomo, to_nasze_święto. Mamusie miały okazję poszaleć na
własnych weselach i myśmy się do tego nie mieszali" ;-) Koniec, kropka. I
podejrzewam, że wyjątkowi w tym względzie nie jesteśmy.

JW