Chetnie wlacze sie do dyskusji mimo, ze nie mam nic do powiedzenia na temat
tego, co napisal(a) Specyjal:

>> Ofiara za cenę "ograniczonej zemsty" ma przestać być ofiarą?
> Przecież
>> efektem tego działania będzie ofiara zemsty.
>
> Czy ta "ofiara zemsty" nie dostanie po prostu zapłaty?

No ok. Będzie ofiarą zapłaty. (zakładając, że ofiarą staje się wtedy gdy
spotyka kogoś dolegliwość traktowana jako efekt wystąpienia czynników
zewnętrznych)

>> Tylko kto decyduje, ze jest po równo? Ofiara czy "ofiara"? Zgodzę
> się z tym
>> "wyrównaniem" pod jednym warumnkiem - że oceniać to będą dwa trupy.
>
> Nie mówimy o sytuacjach skrajnych, za to o takich gdy ofiara cierpi.
> No cóz trzeba samemu rozsądzić jaka zemsta wyrównuje rachunki na
> "dozwolonym" poziomie i czy przynosi jakąś ulgę.

Trzeba by się zastanowić co w zemście ma przynieść ulgę. Jestem przekonany,
że Wszechświat (i my jako jego cząstki) dąży do równowagi. Zemsta (czyli
odpłacanie pięknym za nadobne) jest jej zaburzeniem - bo jest mnożeniem
"zła". Ulgę natomiast IMO przynosi stan równowagi.

> Podobno w katechiźmie jest coś o pocieszaniu siedzących w więzieniu.]

Dobrem płać za zło. Coś takiego jest w katechiźmie (równowaga;-)

> Ale nie znam osobiście chrześcijanina odwiedzającego więźniów.

A co właściwie ma wyznawanie religii do religijności? (retorycznie)

puchaty