> Dunia, ja na rzykład też niechętnie wyjechałabym za granicę. Nie muszę tego
> dziś rozważać, na szczęście. Nie umiałabym się chyba zdecydować, choć miałam
> w życiu tak zwane "taaaaakie" możliwości pracy we Francji, gdy Polaków nie
> zatrudniali zbyt chętnie na "normalnych stanowiskach". Nie zdecydowałam się
> wtedy i pewnie nie zdecydowałabym się dziś. Mam tak jak Czarownica - jestem
> za bardzo "stąd".


dokładnie tak samo sie czuję jak Ty.Zwłaszcza ze byłam widziałam popracowałam i
cóz nie tylko samymi pieniedzmi człowiek zyje :)) nie podobało mi sie i tyle i
wiem ze za granicą na stałe mieszkac bym nie chciała ....


> Wychwyciłaś słowo "znajomi" - a "rodzina"? Szeroko pojęte środowisko, w
> którym się umie i chce funkcjonować? Jak widzisz, są rzeczy, których nie
> można przełożyć na pieniądze. Myślę, że Czarownica znajdzie jakąś możliwość
> dla siebie tu, na miejscu.

Ja nie myslę ze znajdę ..... ja jestem pewna :)) ze znajde swoje miejsce w
Polsce :)) niekoniecznie w mieście w kt. się wychowałam ale.....w
Polsce ..zwyczajnie zycie za granicą mi się nie podoba nawet jesli wziąć pod
uwagę kwestie pieniężne ( bo tylko takie wchodzą w gre przy wyjeździe) , wolę
tutaj za mniejsze niż tam za wielkie! poza tym zycie juz mnie wystraczająco
nauczyło, ze wazniejsze są rzeczy od kolekcjonowania dóbr materialnych :))


> No właśnie, nie tak dawno rozważaliśmy kwestię priorytetów - praca czy
> rodzina :) Jak widać, mamy je inne. Całkowicie solidaryzuję się z nieco
> młodzieńczą i utopijną wizją Czarownicy.


Margola nie tak do konca utopijna i nie tak młodzieńcza wizja :)) mam juz te
swoje 25 latek hehe Dla mnie od dóbr materialnych wazniejsze są inne
rzeczy ...a zarbić moge i w Polsce :)) bez wyjeżdzania za
granicę .....ewnetualnie mozna sie przenieść do innego miasta. Na razie moze mi
się uda w zawodzie cościk , ale to bedzie wiadomo we wrzesniu dopiero.

Pozdrawiam

Czarownica ( tylko troszku nie pasująca do tej wszechobecnej pogoni za dobami
materialnymi )


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl