Feliks Koneczny "O wielości Cywilizacyj"1935r.

wyd. Antyk Marcin Dybowski http://www.antyk.org.pl



"Mylnie też wyobrażamy sobie, jakoby rolnictwo zbożowe stanowiło było "wieść
radosną" pewnego momentu historyi. W Japonii spożycie chleba nie było
jeszcze z końcem wieku XIX wcale rozpowszechnione, chociaż znano juz
ziemniaki. Uciekano się do ziarna w ogóle dopiero z niedostatku innej
żywności, w ostateczności. Nawet kiedy juz umiano używać żaren, mleć,
sporządzać ciasto i wypiekać chleb, nawet wtedy stanowiło zboże przez
dłuższy czas pożywienie drugorzędne, a to dla wielkich trudności
przysposobienia się organizmu ludzkiego do tego pokarmu. Zboże to trucizna,
z która oswoić się trzeba.

Jakuci północni, skarżą się, że od mąki "serce im płonie" a południowym mąka
"niezbyt dawno szkodziła w większych ilościach". Z własnego zaś
doświadczenia opowiada Sieroszewski, który wśród Jakutów (przebywając tam 12
lat) nie miewał chleba długiemi okresami, jak razu pewnego "placek
jęczmienny, zjedzony z braku innego pokarmu w drodze w większej ilości,
podziałał na mnie jak trucizna. Kozacy kołymscy, z konieczności spożywający
co im na stacyach pocztowych, dostają od chleba często strasznych boleści,
od których spadają z konia". Psy jakuckie chleba jeść żadna miarą nie chcą.
Nie chcą też chleba Murzyni w dorzeczu Mkushi w Afryce.(...) Trzeba tedy
było przyzwyczajać się do zboża pod naciskiem jakiejś konieczności."


Bardzo serdecznie pozdrawiam :)
Jacek