Cześć
Od dawna spotykam mężczyzn, którzy chcieliby się mną opiekować, spędzać
wspólnie każdą wolną chwilę (nie jestem typem biednej małej dziewczynki, ale
chyba raczej przeciwnie- znam swoją wartość).
Bardzo cenię sobie mężczyzn, ale bardzo też cenię swoje poczucie wolności.
Mam mnóstwo zainteresowań, wielu przyjaciół i uciekam przed rutyną.
Czy to, że jest to dla mnie uciążliwe wynika z mojej natury (silna potrzeba
wolności, autonomii), czy też jest ucieczką przed męźczyznami, z którymi nic
mnie łączy, do których nic nie czuję?
Może nie spotkałam jeszcze tego, z którym spędzanie kaźdej wolnej chwili
będzie dwustronną przyjemnością?

Pozdrawiam
Pam