Dyskusja rozgorzała ciekawa....
Podsumowując i uogólniając
Załózmy ze mamy 4 style
I bardzo konserwatywny - rodzić stoi z pasem i egzekwuje wykonanie
okreslonych prac( lekcji, ćwiczeń muzycznych, pomocy w domu)
II łagodniejszy ale również mamy pewne wymagania_np chodzisz na angielski
musisz się godzinę uczyć i basta Ja płacę i nie będę marnować pieniędzy)-
nie ma mozliwości rezygnacji z dodatkowego angielskiego(
niemieckiego,francuskiego,lekcji tenisa)
III Zajecia dodatkowe tylko jeśli dziecko samo chce , oczywiście pilnujemy
nauki szkolej i odrabiania lekcji (jak nie odrobisz nie spotkasz się z
kolegami)
IV "róbta co chceta" czyli wychowanie całkiem bezstresowe

Styl pierwszy jest chyba obecnie radko stosowany, daje "najmocniejsze"
efekty w obydwie strony
Czwartego chyba raczej nikt nie stosuje...

Teraz pytanie które mi się nasunęlo- Jak nauczyć dziecko wytrwałości,
cierpliwości, pokonywania przeszkód bez zniechęcania, pokazania ze
systematyczna praca przynosi efekty.
Z drugiej strony czy mozna wymagać takiej dojrzałości,zeby nie zmieniało
zainteresowań co pół roku bo zajęcia wymagają jakiegoś wysiłku? i kasy
rodziców też? Bo przecież rodzic na to pracuje (wykazuje się
cierpliwością...itp cechami w pracy)