Tak Was czytam kilka postów wstecz; o odchudzaniu
o stosowaniu różnych diet, o próbach zrzucenia 20 kg (!!)
i bardzo, bardzo Wam współczuję.

Przy wzroście 164 cm ważyłam około 60 kg, nie musiałam się odchudzać.
Jedyną wagą były "ciuchy" rozmiar 40, które były sprawdzianem:
wchodziłam w nie - w porządku, robiły się przyciasne - dzwonek alarmowy.
W ciąży przybierałam na wadze 8-10 kg, a wkrótce po urodzeniu dziecka
wracałan do swoich 56-57 kg.

I tak sobie myślę, że gdy się ma do zrzucenia 20 kg, to jest to wielkie
ZANIEDBANIE, bo te kg nie przybyły z dnia na dzień; trzeba było przez
długi czas na nie zapracować. Różnica w wadze powinna się utrzymywać
plus/minus 3 kg lub około 5 do 10% prawidłowej wagi ciała, i wtedy,
gdy zaczna iść w górę, trzeba reagować NATYCHMIAST, bo jak już
ma się te kilkanaście, czasem kilkadziesiąt kilogramów za dużo, to
wrócenie do poprzedniej wagi jest bardzo trudne i trzeba włożyć wiele
wysiłku, aby efekty były zadawalające i aby przypadkiem, co się niestety
zdarza młodym (i nie tylko) dziewczynom, z tego powodu nie wpaść
w chorobę (anoreksja, bulimia).

Moje rady:

po pierwsze - nie należy się objadać, czyli wstawać od stołu z lekkim
niedosytem, kończąc posiłek 20 minut wcześniej, zanim poczujemy
uczucie sytości;
po drugie - nie podjadać w ciągu dnia "smakołyków"co najwyżej postawić
szklankę z wodą mineralną i popijać małymi łyczkami w momencie uczucia
głodu;
po trzecie - nie jeść cias, ciasteczek itp, wyjątek: od czasu do czasu
gorzka
czekolada;
po czwarte - ruszać się; jeździć na rowerze, biegać, grać w badmingtona etc.
po piąte - najważniejsze - nie myśleć wciąż o jedzeniu, o dietach; próbować
zajmować swój umysł innymi sprawami niż jedzenie;
i po szóste - nie przekarmiać swoich dzieci, aby w przyszłości nie miały
takich jak Wy problemów.
A jeżeli już przydarzyło się Wam, być odrobinę puszystą - to trzeba polubić
się taką jaką jestem, w myśl powiedzonka: "kochanego ciała nigdy nie za
wiele.

Jeśli jednak zamierzacie się odchudzać, to skorzystajcie z pomocy fachowców;
lekarza, dietetyka, ustalając odpowiednią ilość kalorii i kontrolując tan
zdrowia,
by po tych samodzielnych "głodówkach" i "dietach cud" nie uzyskać efektu
"jojo", co jest najbardziej prawdopodobne.

"Jem po to, żeby żyć, a nie żyję po to, aby jeść" - oto najlepsza dewiza.

pozdrawia,
melisa