PPB pisze:
> Użytkownik "Marchewka":

> Moja była zona na jednej z rozpraw tweirdziła, że dopiero po trzech latach
> dało się cokolwiek zauważyć. Sugeruje, że się cofał w rozwoju. Nie mam
> pojęcia, na ile to jest możliwe.

Jak to "cofał w rozwoju"? Co dokladnie sie z nim dzialo?

> Nie wszystko z tych diagnoz jestem w stanie zrozumieć (a momentami nawet
> odczytać). Nie mam pojęcia, której się trzymać; jedna z psychiatrów
> powiedziała, że "dziecko trzeba leczyć, a nie sie z nim spotykać"

Na odleglosc chce leczyc?

>> Co do Twoich spotkan z synem, to najpierw dowiedz sie, na co (i czy
>> rzeczywiscie) jest chory. Lub potwierdz diagnoze. A po wnikliwej
>> konsultacji z psychiatra/psychologiem ustalcie, co dla dziecka bedzie
>> najlepsze.
>
> A od tego oni się raczej uchylają; do syna podobno przychodzi jakis
> terapeuta i psychiatra twierdziła, że on niech sie wypowie.

To pogadaj z nim.
Cala ta historia jakas jest dziwna dla mnie. Kazdy co innego twierdzi,
nie masz kontaktu z lekarzem, ktory jest za dziecko odpowiedzialny (o
ile jest taki).
Widziales dziecko ostatnio? Czemu nie spotykasz sie teraz z synem? W
koncu masz prawo sie z nim widziec (chocby w obecnosci matki) oraz
dokladnie wiedziec, jaki jest stan jego zdrowia.
Jesli dziecko nie ma nasilonego autyzmu (a z tego, co piszesz - nie ma;
gdyby mial, to od najwczesniejszych mies. zycia by to bylo widoczne), to
nie powinienes miec obaw, ze Twoje z nim spotkania pogorsza jego stan.
Iwona