Leszek napisał(a):
> Agnieszka Krysiak wrote:
>
>>A propos nerwowych reakcji nauczycieli:
>>akcja http://serwisy.gazeta.pl/kraj/1,34317,3116272.html
>>i reakcja http://serwisy.gazeta.pl/kraj/1,34308,3117025.html
>>Nie wszystko, co nagrane jest takie, jak się wydaje.
>
>
> Nie byłoby problemu, gdyby (na wzór niektórych przedszkoli prywatnych) w
> każdej klasie była kamera, a nawet dwie. Wszyscy wiedzieliby, że są
> nagrywani. Sciągający uczniowie, krewcy nauczyciele, "problematyczni"
> uczniowie, itp. Wszystko do podejrzenia. To nie kosztuje tak dużo. W
> dodatku prosty serwer i rodzice (logując się) , mogliby w internecie
> zobaczyć własne dziecko - np. sprawdzić czy jest w szkole. Ja z
> pewnością wolałbym takie rozwiązanie dla swojego dziecka.
> Wówczas prawdziwe i obiektywne oko kamery obnażałoby wszystko.


A ja podchodzę do tego z dużym sceptycyzmem. Toz to totalna inwigilacja.
Zgoda na to aby cały czas patrzono na życie naszych dzieci. Na razie w
szkole. Potem dla bezpieczeństwa oczywiście w miejscach, gdzie
dzieci/młodzież bywają, w drodze do domu (bo też niebezpiecznie). Na
koniec mogłoby się okazać, że dobrze byłoby mieć kamerę w każdym pokoju
w domu, bo wtedy łatwo można wykazać błędy, uczyć się na tych błędach. W
razie konfliktu możnaby czarno na białym wykazać, która strona jest szują.

W brew pozorom od kamer w szkole wcale nie tak daleko do kamer w innych
miejscach (w wielu już są). Ale nie wiem, czy chciałabym aby na mnie
patrzono ciągle. Nie dlatego, że mam coś do ukrycia, bo raczej jest to
wątpliwie :), ale ze zwykłej potrzeby prywatności, intymności nawet w
tych nie wskazujących na intymne sytuacjach.

Wracając zaś do kamer w szkole. Nie ufam na tyle rodzicom z klasy, abym
chciała aby mieli możliwość ciągłej obserwacji mojego dziecka. Sama nie
chciałabym mieć możliwości obserwacji cudzych dzieci. Antypatie bardzo
łatwo się rodzą. Często my ze zwykłej szkolnej "awantury" między
dziciakami zrobilibyśmy problem (jeśli nawet nie ja, to wiem, że wielu
rodziców zrobiłoby), podczas gdy dzieci już dawno się pogodziły.

Zdecydowanie wolę dowiadywać się zwykła drogą co było w szkole.

Kolejny aspekt, który budzi moje wątpliwości to bezpieczeństwo. O ile
jestem w stanie wybrazić sobie techniczną stronę realizacji projektu i
jego bezpieczeństwa (choc oczywiście to również baaardzo zależy od tego
na ile poważnie podejdzie się do bezpieczństwa przy realizacji
projektu), o tyle strona ludzka budzi moje wątpliwości. Nie wierzę, że
każda mamusia oparłaby się pokusie pokazania dziecka jego cioci,
wujkowi. A to, że jakiś wujek koleżanki Piotrka z klasy, będzie mógł się
bezkarnie gapić na niego cały dzień przegracza granice mojej akceptacji.

O ... to kilka takich "innych" refleksji jakie mi się nasunęły.

Pozdrawiam,
Nela