W dniu wtorek, 8 maja 2018 21:22:02 UTC+2 użytkownik XL napisał:
> Jakub A. Krzewicki <p...@g...com> wrote:
> > W dniu wtorek, 8 maja 2018 09:20:02 UTC+2 użytkownik XL napisał:
> >
> >> Przestań pleść trzy po trzy.
> >> Fikcja literacka ma pełnić inną rolę, niż w tej sprawie.
> >> Kosiński wyraźnie zaznaczył, że kaiążka jest autobiograficzna.
> >> Wiesz, co znaczy AUTOBIOGRAFICZNA? - że opisuje PRAWDZIWE wydarzenia z
> >> życia AUTORA.
> >>
> >> Dlatego ten wątek jest o odszczepieńcu, Żydzie, któremu, i jego rodzinie,
> >> Polacy uratowali życie narażając życie własne i swoich bliskich, a on temu
> >> post factum wierutnie zaprzeczył - opisując ich przed całym światem jako
> >> gorszych od tych, przed którymi go uratowali.
> >>
> >> Życie jednak przygotowało mu karę i wymogło na nim to, co powinno:
> >> odszczepieniec sam ze sobą nie wytrzymał.
> >> Bo nie ma większego upodlenia niż gnębić tych, co człowiekowi ofiarowali
> >> zycie i nie ma za to lepszej kary, niż zabić się z obrzydzenia do samego
> >> siebie.
> >
> > Tylko że w środowisku powieściopisarzy to jest trochę na odwrót. Tym lepszy
> > pisarz, im sprawniejszy technicznie łgarz. Mistyfikacja, fałszerstwo literackie
> > jest szczytem kunsztu. Zwłaszcza wśród pisarzy współczesnych specjalizujących
> > się w tzw. obalaniu tabu. Co znaczą życie i moralność, jak można opowiedzieć
> > nieśmiertelną historie - ci co wiedza jak było naprawdę zabiorą swoją wiedzę
> > do grobu. Dlatego tak wielu literatów przystępowało do różnych socrealizmów,
> > proletkultów i podobnych chucp ponieważ dawały im wybitną okazję do pisania
> > fikcji niezgodnej rozmyślnie rzeczywistością.
> >
> > Kosiński przeliczył się, bo jego mistyfikacja wybitnie przekroczyła nawet to,
> > co sami literaci są w stanie zdzierżyć w tym zakresie. Opowiedział barwny
> > kawałek stulecia ("wszechczasów"?) kosztem zniszczenia dobrego imienia wielu,
> > w tym żyjących - ludzi.
> >
> > Jak studiowałem literaturę na polonistyce, to młodsi profesorowie w ogóle
> > podchodzili w większości (chociaż z wyjątkami) do literatury z takim
> > Pimkowskim przekonaniem, że Literat - szczególnie ten postępowy! - to jest
nadczłowiek,
> > któremu wszystko wolno, ojca w mordę też. Starsi profesorowie już tacy
> > entuzjastyczni nie byli jak pokazałem zresztą poprzednio na załączonym obrazku
> > i nawet arcydziełom przypinali szpilki pod względem zarówno estetycznym
> > jak etycznym. Często-gęsto właśnie z powodów jakich mówisz, czyli że były
krzywdzące
> > dla grup i jednostek rzeczywistych. Dla tych starszych ludzi prawda literacka
> > była jeszcze znaczącym kryterium. Warto tu przywołać np. fakt to jak późny
> > Puszkin i Dostojewski odnosili się do Polaków, a odnosili się okropnie.
> >
> > W gruncie rzeczy rozmawiamy właśnie o skutkach parcia na fikcję, która łechcze
> > ego wybrednych, rozpuszczonych jak dziadowskie bicze czytelników i rozminięcia
> > się z prawdą. I o tym, w jakim stopniu liczą się wartości i dobra osobiste
> > innych osób niż docelowy zamierzony odbiorca.
> >
> > Młodsi literaturoznawcy tutaj gwoli wykorzystania furtki umożliwiającej brak
> > odpowiedzialności autora za to co napisze, obojętnie czy jest to fakt, czy
> > fikcja - przywołują Barthesowską tezę o śmierci autora, w tym sensie że autor po
> > napisaniu dzieła literackiego powinien zaraz "umrzeć" zamiast łączyć pisarstwo
> > z życiem. Po czym napisać coś kolejnego, ponieważ już z założenia, wszystko
> > kiedyś napisano, to co napisano jest bujdą, a pisarz to zawód opowiadający ten
> > "intertekst" wciąż apiać. W rzeczy samej w tej teorii nie ma czegoś takiego
> > jak autor rzeczywisty, jest tylko skryptor, który pisze to, co dyktuje mu
> > dysponent reguł. Taki odpowiednik neoliberalnej "niewidzialnej ręki rynku"
> > w literaturze.
> >
> > Jaka społeczność i jaki Zeitgeist byłyby w takim ujęciu dysponentem reguł wobec
> > Jerzego Kosińskiego, to już Iksi łatwo zgadniesz. Możemy nawet o tym dysponencie
> > podyskutować, bo w gruncie rzeczy on jest dokładnie tam, gdzie ekonomiczna
> > "niewidzialna ręka rynku" umiejscowiony, albo nawet i gorzej, wtedy kiedy
> > skryptor pisze pod jakimś totalitaryzmem wybitne powieści produkcyjne, które
> > bolszoj narod sawietskij nagradza orderami Lenina. Mamy szczęście, że piszemy
> > w czasach, kiedy ten dysponent jest liberalny, bo jeśli zrzekamy się etycznej
> > odpowiedzialności autorskiej natychmiast po napisaniu, to właśnie kosztem
> > wpadnięcia w pazury Cezara, czyli w łapy dysponenta, który może zrobić z
> > nami wszystko - nagrodzić albo ukarać.
> >
> > Śmierć samobójcza autora też nastąpiła, w istocie nie tylko mentalna, ale
> > także fizyczna. Jedyne, co z tego skandalicznego zamieszania pozostało, to jak
mówi
> > współczesna teoria literatury - "tylko tekst".
> >
>
> Dla porządnych ludzi - Kosiński pozostawił po sobie jedynue smród.

No ale to już jest zapaszek totalnie efemeryczny poza samą pojętą literackością
dla literackości jako sztuką dla sztuki sugerowaną jako ideał przez niektórych.
Chociaż istotnie, Kosińskiemu trudno dorównać geniuszowi twórczości np. Nerona.