Daga:
> No i najważniejsze - kogo nazywamy najbliższymi?
> Bo dla mnie to ci, którzy _rzeczywiście_ są najbliżej,
> a to znaczy, że nie musi to być rodzina.

OK, ale chodzi o cos troche innego.
Czy wierzysz np ze ludzie z rodziny takiego kogos
bez waznych_przyczyn nie robia nic aby jego zycie
nie przypominalo zwierzecej wegetacji?

A przy okazji tego o czym napisalas....
Wiesz, kiedys obserwowalem bezdomnych czekajac
na tramwaj i zastanawialem sie nad tym, co to za ludzie
skoro ich los jest obojetny nawet tym ktorym przeciez
nie powinien, czyli ich rodzinom (przeciez zawsze
ma sie jakichs wciaz zyjacych krewnych, ew. przyjaciol...).

I uzmyslowilem sobie, ze my tacy wlasnie jestesmy.
Czy nie jest norma ze po rozstaniu z partnerem, ktory
byl dla nas czesto kims niebywale istotnym, bliskim,
traktujemy go tak jakby umarl?

W odroznieniu od tego filmu - to nie fikcja, to nasza
rzeczywistosc.
Milosc, bliskosc? Co to za milosc, co to za bliskosc,
skoro norma jest ze chodzi tak naprawde tylko o....
za przeproszeniem: pieprzenie.

Byly partner - czy zasluguje aby w naszej 'przestrzeni
emocjonalnej' dzielil los kloszarda?

Ja tam nie zaluje kloszardow. Mogliby robic cos pozytecznego
zamiast lumpowac, gdyby naprawde chcieli.
Niech zaluja ich ich bliscy.

Prawie kazdy stara sie dzisiaj jak moze, a oni niby maja
miec lepiej? Bo co, sa lepsi? Od kogo sa lepsi? Od tych
ktorzy zap...ja aby miec na chleb?
Bzdury. :)

Czarek