Pani Ewa napisała:

> Ja niestety nie podzielam uniesień związanych z tzw. mlekiem prosto
> od krowy. Owszem, jako dziecko lubiłam w czasie wakacji na wsi
> chodzić do gospodarza po świeże mleko, ale głównie dlatego, że
> fascynowała mnie-mieszczucha obserwacja wiejskiego życia, z tym
> całym krowim ambarasem, dojeniem itd. Ale fanką mleka nigdy nie byłam

Kiedyś mleko było jednym z "surowców strategocznych" wykorzystywanych
w żywieniu rodziny. Inne to: kilka metrów ziemniaków zgromadzonych
w piwnicy, obok beczka kapusty i druga z kiszonymi ogórkami. Do tego
worek mąki. I często na tym koniec. Bo jeszcze mógł być garniec z
półgąskami w smalcu lub pół świni w postaci różnej, ale to nie zawsze.
Logistyka tych kilku podstawowych produktów była rzeczą wagi najwyższej,
również w miejsckich domach.

Przy dzisiejszej rozmaitości porobiło się tak, że mleko (surowe) jest
traktowane na równi z dajmy na to syropem klonowym, puszką skumbrii
w tomacie albo konfiturą z czereśni -- jest to jest, jak nie ma, to
można nie zauważyć. Ja tak mam, wielu ma podobnie. Choć wielu może
też mieć inaczej. I bardzo dobrze.

We mnie fanatyzmu też mało, choć lubię czasem zażyć krowopochodnych
sybstancji na wsi. Traktuję to jednak sezonowo-regionalnie, jak na
przykład owoce morza w miejscach im właściwych.

Jarek

--
Skumbrie w tomacie, skumbrie w tomacie!
(skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie)
Chcieliście Polski, no to ją macie!
(skumbrie w tomacie pstrąg)