W dniu 2011-12-13 05:40, zażółcony pisze:
> W dniu 2011-12-10 10:41, michał pisze:
>>> A masz świadomość, że między jeszcze człowiekiem a już nie
>>> człowieczeństwem też jest jakaś granica, której możesz nie potrafić
>>> wytyczyć?
>>
>> W tym względzie mam ugruntowane poglądy. Nie ma w moim rozumieniu
>> takiego przypadku, żeby ktoś, nawet najbardziej brutalny morderca, stał
>> się nieczłowiekiem. Człowiek do końca, przynajmniej do swojej śmierci,
>> jest człowiekiem.
>
> Niestety prawda neurobiologiczna jest dość smutna: mózg człowieka
> mózgowi człowieka nierówny. Jak ktoś ma mózg uszkodzony od dzieciństwa
> i brakuje w nim jakichś mechanizmów to już ich nigdy nie będzie.

No... rozmawiamy, mam nadzieję, o człowieku z nieuszkodzonym mózgiem,
tylko o zdrowym i o takim, który ma mózg tylko sprany. :)))

> Formalnie między człowieczeństwem a zwierzęciem czasem różnica
> jest ... jedynie formalna - czyli mierzona li tylko odmiennym
> wyglądem kodu genetycznego. Jestem pewien, że nawet dzikie
> bestie, typu lwica - są często bardziej wypełnione współczuciem
> niż tragiczni skazańcy, którzy nie są zdolni kochać i przytulać
> nikogo, nawet swoich własnych dzieci.

Oj, przesadziłeś teraz. Nikt tak jak człowiek nie potrafi oszukiwać
nawet samego siebie. Człowiek dla otoczenia potrafi stwarzać pozory
bestii, a w środku... może być zupełnie inaczej. Nikogo pod tym względem
nie sprawdzimy do końca - ale możemy zaobserwować ludzkie zachowania
(różniące się zdecydowanie od zachowań zwierząt) na nas samych w
zwykłych codziennych sytuacjach. Mam przekonanie, że mechanizmy
działające w drobnych niewinnych sprawach są tymi samymi mechanizmami co
oboserwowane w dramatycznych i tragicznych okolicznościach.

> Ale cóż ... I tak dalej nie uważam, że jest to dobry argument
> za karą śmierci. Kiedyś byłby bardzo dobry - bo ścinało
> się za błahsze rzeczy a świat był surowy. A dziś ?

Jednych się ścinało za drobiazgi, drudzy byli bezkarni wobec
czegokolwiek. :)

--
pozdrawiam
michał