Użytkownik "Harun al Rashid"...
> Użytkownik "Nixe" ...
>> To, że nauczyciele ponoszą odpowiedzialność za dzieci w żaden sposób nie
>> jest równoznaczne z tym, że wolno im stosować takie metody wychowania,
>> jakich nie akceptują rodzice.

Kluczowe pytanie w tym wątku :). Zazwyczaj pada słowo 'kara', dobrze że
piszesz o metodach wychowawczych, bo słowo kara nadmiernie upraszcza a
zarazem powoduje moc nieporozumień. Przeprosiny zostały przez część
grupowiczów uznane za 'karę' przez innych za normalną sprawę. Ja zwykle
używam określenia środek wychowawczy - nie 'kara'.

Czy wolno stosować środki nieakceptowane przez rodziców (bez zgody
rodziców - inna wersja pytania)? Oczywiście. Żadna
uchwała/rozporządzenie/ustawa nie nakłada na szkołę konieczności uzgadniania
'kary' z rodzicami 'ukaranego'. Dla uproszczenia problemu proponuję zajrzeć
np. do szkolnego statutu, rozdział o nagrodach i karach. Jest coś o
uzgadnianiu z rodzicami? Nie. Podobnie w ministerialnych zarządzeniach i
ustawach sejmowych. Zatem nałożenie na ucznia 'kary' nie wymaga zgody
rodzica. I zamierzam się tego trzymać, dopóki prawo się nie zmieni.
A, jest jeden wyjątek, przy założeniu, że brak promocji do następnej klasy
potraktujemy_jako_karę. W nauczaniu zintegrowanym zostawienie ucznia na
drugi rok wymaga zgody rodziców (rozp. o ocenianiu z '99). Innych wyjątków
nie znam.

Ale powyższe dotyczy faktycznych kar statutowych. Natomiast w klasie... w
klasie mam w nosie, czy Adaś zostanie 'ukarany'. Zajmuję się tam nauczaniem
i wychowaniem - a to ostatnie nie oznacza listy przestępstw połączonej z
listą kar. Mam modyfikować jego zachowanie za pomocą dostępnych mi środków
wychowawczych. Moim celem nadrzędnym jest zmiana sposobu
postępowania/zachowania Adasia, jednocześnie uwzględniając wpływ, jaki ten
środek ma na pozostałe dzieci. Jeżeli Adaś gada jak najęty, wybieram ten
środek wychowawczy, który przyniesie oczekiwany skutek: spojrzę mu w oczy,
spokojnym/spiętym/podniesionym/obniżonym głosem powiem Adaś, każę mu wstać
na chwilę, przesadzę i, tak tak, postawię w kącie. Wybiorę to, co podziała
właśnie na Adasia. I nie będę walić z armaty w muchę - środek wychowawczy
powinien być dopasowany do okoliczności.

NIE wybiorę: trzaśnięcia w łeb, wyzwania od idiotów, mierzenia zapałką sali
i ścięcia głowy. Nie ze względu na zdanie rodziców, ich nie pytam. Prawo
mnie powstrzymuje i niczego więcej nie trzeba. Nie wolno mi poniżać,
znieważać, bić i zabijać - ani ucznia, ani nieucznia.

W klasie jest 26 osób, ale tylko jedna z nich w 100% odpowiada za przebieg
zajęć. Jestem jedyną dorosłą osobą w tym gronie i jaki by ze mnie nie był
brat-łata, to ja mam umożliwić dzieciom spokojna pracę i zapewnić im
bezpieczeństwo. Nie dyrektor szkoły, pedagog, mama Adasia, czy sąd. Moje
decyzje mogą oceniać post factum, ale nie mogą ich zmienić. Adaś idzie do
kąta i kropka. Bo taka była moja decyzja. A Twoja córka, Nixe, może
spokojnie, bez hałasu nad głową, pracować. Ma do tego prawo. A ja mam
dopilnować, żeby jej prawa do nauki nie łamał syn rodziców, którym się
wydaje, że mogą narzucić mi metody pracy i zabronią 'karać' Adasia
odesłaniem do kąta (lub w inny sposób, wybierz sobie, zastrzeżenia rodziców
to zbór nieskończony). Bo dopiero TO byłby czysty nonsens.

I jeszcze 'drobiazg' na zakończenie tego przydługiego wywodu: całe to
szkolne wychowanie opiera się na autorytecie n-l. Jeżeli wybrane środki
wychowawcze będą w bezustannej sprzeczności ze zdaniem rodziców nt.
wychowania, no cóż, szybko zbiorę owoce :(. Nie, nie z kuratorium, ale od
dzieci, które uszy mają i czynią z nich użytek. Mają też wolną wolę, a
czując poparcie rodziców, w skrajnych przypadkach po prostu odmówią
wykonywania poleceń. Nie wstaną i nie pójdą do kąta. I co im zrobię? Polecę
ze skargą do dyrekcji?
A druga strona medalu jest taka, że podkopując mój autorytet u dzieci rodzic
szkodzi swojemu dziecku, bo im gorzej radzę sobie z grupą, tym mniejsze
szanse na prawidłowy tok nauki i wychowania.
Warto czasem pomyśleć, zanim skomentujesz pracę nauczyciela - szczególnie,
że Cię tam nie było, w przeciwieństwie do niego/niej.

--
EwaSzy, gratulująca wytrwałości wszystkim, którzy dotrwali do końca.
Shhhh, to jest usenet, tu się kopie po dupach, a nie humor poprawia.
(c) Jakub "Cubituss" Kowalski