On 1 Lut, 01:30, "michal" <6...@g...pl> wrote:
> Flyer wrote:

> > Heh, chyba odjechałem od tematu - metoda Mme jest całkiem dobra, ale w
> > tym wątku raczej nie miała by racji bytu - za długie wypowiedzi. :)
> > Ale ... "współczucie dla atakującego" czyli reakcja emocjonalna,
> > dodatkowo mogąca być przyjęta przez atakującego jako forma negacji, a
> > jeszcze dodatkowo reakcja, która jest formą mechanizmu obronnego.
> > Czyli działanie "zamiast", ale sztuczne i wymagające podtrzymania w
> > obecności "źródła ataku".
>
> Sztuczne jest wtedy, kiedy nie zmieniasz sposobu myślenia. Nie można
> zrozumeć czegoś, co wymaga innego poziomu myślenia, za pomocą
> dotychczasowego sposobu. Dlatego Kasia miała rację z tym Zenem. Żeby
> zrozumieć, trzeba w tym być fizycznie (tu: medytować). Żeby wiedzieć, jak
> znośnie całkiem jest w wojsku - trzeba parę miesięcy odsłużyć, a tak, to
> byle jaka wiadomość o zagrożeniu falą tylko przeraża.

Heh, miałem kłopot z poprzednią odpowiedzią, bo w realu nie
roztkliwiam się nad sobą, stąd nie pamiętam za bardzo kiedy i komu
współczułem, co nie oznacza, że tego nie robię. Ale na szczęście
przyszła mi z pomocą moja nieoceniona koleżanka z pracy, którą mówiąc
dosadnie [nie sarkastycznie !!!] ostatnio spuściłem ze smyczy, tj. po
roku blokowania rozmowami i żartami przestałem to robić. Teraz reaguję
na jej "wybuchy" bardzo spokojnie, nie docierają one do mnie, ale nie
czuję też współczucia, raczej jakąś formę naturalnej lekkiej
życzliwości, której nie daję w sobie zabić. Natomiast jej wybuchy,
kiedy na nie nie reaguję i nie próbuję im łagodnie przeciwdziałać,
raczej budują jej obraz, jako jednostki nie mającej kontroli nad
swoimi emocjami, nie potrafiącej prawidłowo zwerbalizować swoich
potrzeb i nie potrafiącej odpowiednio do nich się zachować. Można
powiedzieć, że pełny Jej obraz będzie budził współczucie, tyle że mam
pewien niesmak - dla mnie to taka litość wywyższonego obserwatora.

Pozdrawiam obserwacyjnie
Flyer