XL <i...@g...pl> wrote:
> Trybun <c...@j...ru> wrote:
>> W dniu 2018-08-09 o 21:55, k...@g...pl pisze:
>>> katolicy stanowią 17,7% ludzkości
>>> taki większy margines
>>
>>
>> Ja o tych tzw - niewiernych, o tym jak mało ich jest.
>>
>>
>
> Wiara w nic to też wiara :-)
>

,,W CO WIERZĄ LUDZIE NIEWIERZĄCY?

Niektórzy sądzą, że ateiści nie kierują się w swoim życiu wiarą, lecz
wiedzą i że w związku z tym są bardziej racjonalni od ludzi wierzących.
Tego typu przekonanie jest wynikiem ignorancji lub złudzenia. Także bowiem
ateiści są ludźmi wierzącymi w określony sposób rozumienia człowieka i
sensu jego życia. Wiedza zdobyta zgodnie z metodami naukowymi w dużym
stopniu wyjaśnia tajemnicę świata, ale tylko w niewielkim stopniu odsłania
tajemnicę człowieka. Człowiek jest bowiem większy od wiedzy, którą posiada
na temat samego siebie. Nasze najważniejsze pytania nie znajdują w wiedzy
pełnej i ostatecznej odpowiedzi. Żadna nauka nie może do końca wyjaśnić kim
jest człowiek, jaki jest sens jego życia, czy śmierć jest końcem czy tylko
przejściem do innej formy istnienia? Żadna nauka nie wyjaśni dlaczego
człowiek, którego ciało jest przecież podobne do ciała zwierząt, potrafi
myśleć, kochać i podejmować wolne decyzje, czyli zachowywać się w sposób
nieosiągalny dla zwierząt.

Zarówno człowiek religijny jak i ateista to zatem ludzie wierzący. Różnica
polega na tym, że chrześcijanie wierzą, iż pochodzą od kogoś większego niż
oni sami: od Boga, który kocha i który rozumie człowieka. Ateiści natomiast
wierzą, że pochodzą od czegoś mniejszego niż oni sami: od materii, od
świata przyrody, że są wytworem ewolucji lub dziełem przypadku. Aby w
sposób obrazowy wyjaśnić różnicę między wiarą człowieka religijnego a wiarą
ateisty, można posłużyć się pewną analogią. Wyobraźmy sobie, że dwóch
kosmitów ląduje na naszej planecie i że pierwszym przedmiotem, który
znajdują, jest komputer. Najpierw obydwaj analizują budowę i zasady
działania tego urządzenia, a następnie spotykają małpę i człowieka. W
oparciu o wszystkie dostępne im metody badają teraz zachowania i zdolności
zwierzęcia i człowieka, aby ocenić, która z tych istot może być twórcą
komputera. Po dokonaniu analiz jeden z kosmitów dochodzi do przekonania, że
komputer został skonstruowany przez zwierzę, a drugi wywnioskował, że
twórcą komputera jest człowiek. Żaden z kosmitów nie ma bezpośrednich
dowodów w tej sprawie, ale jest przecież oczywiste, że przekonanie owego
drugiego kosmity jest bardziej racjonalne niż poglądy tego, który sądzi, że
komputer jest wytworem małpy. Podobnie w kwestii tłumaczenia tajemnicy
człowieka wiara ludzi religijnych jest zdecydowanie bardziej racjonalna niż
wiara ateistów. Jest bowiem o wiele bardziej prawdopodobne, że człowieka
stworzył ktoś większy od niego niż że człowiek jest wytworem czegoś
mniejszego niż on sam.

Różnica między ludźmi religijnymi a ateistami nie polega jednak jedynie na
odmiennych przekonaniach co do pochodzenia człowieka. Różnica ta dotyczy
także przekonań co do sensu ludzkiego życia. Człowiek religijny, który
wierzy, że pochodzi od kogoś większego niż on sam, wierzy w konsekwencji
także w to, że celem i sensem jego życia jest coś większego, a raczej ktoś
większy niż martwa materia, nieświadoma siebie przyroda, czy mechaniczne
prawa ewolucji. Tymczasem ateista, czyli ktoś, kto wierzy, że pochodzi od
czegoś mniejszego niż on sam, jest w konsekwencji zmuszony wierzyć, że
celem jego życia jest coś mniejszego niż on sam: np. walka o byt, doraźna
przyjemność czy zobojętnienie na własny los i powrót do martwej materii
(nirwana). Jeśli ateista stawia sobie większe cele, np. próbuje kochać,
rozwijać swoją świadomość czy chronić swoją wewnętrzną wolność, to
postępuje wtedy w sposób sprzeczny z własnymi przekonaniami. Wierzy bowiem,
że pochodzi z materii albo z nicości, a stara się zmierzać do tego, czego w
materii czy nicości nie ma: do miłości, prawdy i odpowiedzialności.
Ateista, który postępuje w sposób szlachetny, zasługuje na szacunek, gdyż
czyni to, co trudniejsze i wartościowsze. Z drugiej jednak strony taka
postawa jest sprzeczna z jego własną wiarą w to, że ostatecznie z nicości
pochodzi i do nicości zmierza.

Sądzę, że twórczy niepokój powinien towarzyszyć obu przedstawianym tu
grupom ludzi. Ateista ryzykuje bowiem, że nie wykorzysta w optymalny sposób
swoich możliwości intelektualnych i zadowoli się irracjonalną wiarą w to,
iż pochodzi od czegoś mniejszego niż on sam. Z kolei człowiek wierzący
ryzykuje, że w swojej słabości zadowoli się w codziennym życiu czymś
mniejszym niż powołanie do życia w miłości i prawdzie, którym obdarzył go
Stwórca. Zadaniem ateisty jest odważna refleksja nad własnymi przekonaniami
na temat tajemnicy człowieka i sensu jego życia. Zadaniem zaś człowieka
wierzącego jest odważne zapytanie samego siebie, czy jedynie wierzy w Boga,
czy też potrafi uczynić coś więcej: zawierzyć Stwórcy swoją teraźniejszość
i przyszłość."



https://opoka.org.pl/biblioteka/F/FR/wierzacy_ateisc
i.html



--
XL