> Bardzo, ale to bardzo nie chcialam aby tak wynikalo - psa mielismy wtedy
juz
> od pol roku, odwiedzal nas teść i widzial go (nawet sie z nim bawil i
> zapałał wielką sympatia).
Oczywiscie, że moglaś zapytać sie czy mozesz przyjechać z psem, ale przyznam
się
sam bym na to nie wpadł. I pewnie spotkałoby mnie to samo.
I podobnie jak Twoj TZ wkurzyłbym się strasznie.
Więc nie przyłącze się do całej listy postów o nad kulturze, którą zdołałem
tu odczytać. Trzymam kciuki.

> Gwoli scislosci jest to sliczny rudy cocker spaniel, ktory na wielkanoc
mial
> ok. pol roczku i wiele osob zatrzymywalo sie na ulicy zeby sie nim
> pozachwycać.
Tu nie moge się zgodzić , każdy pies podoba sie swojemu Panu,
wiec to jest fakt bez znaczenia.

> Poza tym ja rozumiem, ze pies moze np. narobic balaganu - ale co bedzie
> jezeli bedziemy mieli dziecko (polroczne), oczywiscie wszyscy beda o tym
> wiedzieli, przyjedziemy do teściow, a tesciowa stwierdzi ze sie nim
brzydzi
> albo ze jej zdemoluje dom albo ze nam zrobi spanie w garazu? Czy wtedy tez
> powinnismy uprzedzac ze przyjedziemy z dzieckiem (bo nie porzucimy go
gdzies
> na świeta)?

Rozumiem Twoje rozżalenie ale z tym porównanie posunęłas sie za daleko.

Pytasz co dalej.
Radzę przyjąć tesciów i przywitać ich tak jak dlugo oczekiwanyhc gości.
I zaplanować sobie rozmowę na wieczór, ciekawe czy Wam sie uda powstrzymac
szale emocji, ale źle ostanio zrobiliście i pora to wyjaśnic.
Duża sztuką jest mowić o faktach a nie o ich interpretacji, to czy pies jest
grzeczny czy nie jest bez znaczenia, o wiele wazniejszy jest fakt że jest on
członikem Waszej rodziny i po prostu nie przyszło Wam do głowy że dla
teściów jest on problemem.

Przyiwtanie które otrzymaliscie bylo bardzo niegrzeczne, można bylo
faktycznie
przyjąc Was i wyjasnić że pies jest problem bo .........
i potem wspolnie podjac decyzję co z nim zrobić tak aby każdy byl
zadowolony,
moze jakies odsobnione pomieszczenie, albo mycie łap po kazdym spacerze
rozwiązało by problem ???

Co do Dnia Matki, to male przeprosiny by sie przydały i wizja kolejnych juz
uczczonych lepiej powinna załagodzić sprawę.
Jeśli wspomnielibyście, że jest Wam smutno że czasem czekacie na to aby
rodzicie
pamiętali o Waszych świetach, powinno poprawić sprawę.
Nie wiem czy potrafisz okiełznać swego TZ ale, gdyby udało Ci się
spowodować,a by Twój TZ za punkt ambicjonalny przyjął sobie przeprowadznie
tej rozmowy w spokoju, ("Kochanie wiem, że Ty to potrafisz załatwić jak nikt
inny na świecie, zawsze jestem dumna gdy widzę jak radzisz sobie z róznymi
problemami") powinno
zakonczyć sie wspolnym pogodzeniem.

Pozdrawiamy
Beata i Jacek