> Nie ma oddzielnego badania na same np. SSA :) Więc chyba nie zbyt
> dobrze się orientujesz.
Nie każe tomowi robić samego SSA - tylko się pytam, czemu akurat
wybór padł na takie, a nie inne przeciwciała ?
To jest wybór nie wiadomo na jakiej podstawie. I przecież napisałem,
że mimo dobrych wyników OB, może mieć chorobę i jeśli zrobi sobie
wszystko, to może ją wykryć o rok wcześniej (a jak zrobi CCP, to
nawet parę lat wcześniej). Ale w końcu i tak mu to OB, a już
pewniej CRP skoczy.
Tak, badania są potrzebne i jestem jak najbardziej zwolennikiem
robienia badań, ale z sensem (i nie z tzw. odwrotnym sensem, kiedy
lekarz mówi: "nie ma co robić, bo i tak panu nic nie wykryje").
Ale po co od razu na wróbla z armatą?
Tom mówi, że boli go przy ściskaniu, a nie np. cały czas. I w
dodatku mało się ruszał ostatnio. Z *całego* opisu jego objawów
wygląda to na uraz łokcia. Tom nie napisał, jakie miał badania tego
łokcia, ale założę się, że pewnie "na ogląd". Więc pierwsza
sprawa, jeśli chodzi o łokieć, to rozstrzygnięcie, czy jest to
sprawa ortopedyczna, czy nie.
Jak pójdzie do reumatologa i ten się spyta "był pan u ortopedy", a
tom odpowie "nie", albo "byłem, ale nie dokończył leczenia, bo mi w
sieci poradzili, żeby iść do reumatologa wpierw", to jaki będzie
skutek? Zostanie wykopany za drzwi.
Dopiero, gdy ortopeda nie będzie mógł sobie poradzić przez jakiś
czas, to trzeba iść do reumatologa.
Wiem, że tom już jakiś czas do ortopedy chodzi, ale pytanie: czy ten
ortopeda go dobrze leczy?
Oczywiście na badania iśc mu nie zabronię, ale musi być wszystko
zrobione we właściwej kolejności, a poza tym państwow mu nie dadzą
tych badań, choćby "się wściekł".
A teraz sprawa najważniejsza: Żeby było zrobione we właściwej
kolejności i właściwie, to tom musi się bardzo sprężyć, chodzić
do lekarza co chwila, szukać wolnych miejsc w przychodniach, albo
zapisywać się do lekarza prywatnie. I *nie może* dać się zbyć
(ulubiony test pewnego ortopedy, u którego byłem - jak delikwenta
boli noga, ale może chodzić, to nic mu nie jest - serio).
Wtedy może całkiem szybko dojść do prawdy i ewentualne badania
superspecjalistyczne zrobi sobie 2 miesiące później i to mu dużej
szkody nie zrobi (w 2 miesiące to można się nawet zdiagnozować,
zrobić operację i zrehabilitować, oczywiście nie państwowo).
Może się np. okazać, że ma zwyrodnienie chrząstki (od bezruchu) i
trzeba mu to wyciąć. Z tym, że żaden państwowy lekarz nie da mu
raczej takiej diagnozy, bo na operowanie takich "głupot", to nikt nie
ma pieniędzy. Będą zapisywać środki przeciwzapalne, a to tomowi
nie pomaga.
Opisuję tutaj tą strategię postępowania dość chaotycznie, więc
może wypunktuję, co ja bym zrobił, a właściwie kiedyś zrobiłem:
- do ortopedy + zrobienie właściwego badania (USG, RM), skoro to tak
długo trwa + ew. rehabilitacja + ew. operacja
- ruch, dieta, itd, o czym już pisałem
- zrobienie badań podstawowych i monitorowanie parametrów, jeśli po
2 miesiącach się nie poprawi to wtedy:
- ofensywa na reumatologa, hematologa itd.
Oczywiście ta strategia może łatwo się zmienić o 180 stopni, bo
np. lekarz pierwszego kontaktu zbada kwas moczowy i wyjdzie dna ...

Tu nie ma gotowych recept.
Ale od tego jest lekarz, byle do niego chodzić intensywnie i nie dać
się zbyć. Założyć sobie: po 2 miesiącach idę do reumatologa /
zmieniam lekarza/ortopedę, itp.
Po 2 miesiącach zmiany stylu życia także krwinki powinny zacząć
wracać do normy i to będzie sygnał, że taka jest przyczyna (albo
nie jest).
I powinno być OK.

B

PS. Napisałem się dużo, żeby znowu nie być złapanym za słówka,
a chciałem wytłumaczyć bez wątpliwości.