Użytkownik "michal" <6...@g...pl> napisał w wiadomości
news:45008c79$0$17960$f69f905@mamut2.aster.pl...
>
> Użytkownik "Justyna N" napisał w wiadomości
>
> > Użytkownik "michal" napisał w wiadomości
>
>
>>> Podajesz zupełnie nie przystający do omawianej sytuacji przykład. Bywają
>>> jeszcze tragiczniejsze przeżycia, niż śmierć własnego dziecka. Żadne
>>> przeżycie nie musi byc powodem do samobójczej depresji.
>>
>> Jasne, że nie musi. Ale nikt (pomijając patologie) nie przechodzi obok
>> tego obojętnie.
>
> Nie mówiłem nic o obojętności. Mówiłem, że nie pomyślę z w obliczu takiej
> tragedii o samobójstwie. Nie zmyślaj!
>
Pomyślisz o tragediach innych ludzi. Mam niewielkie wątpliwości czy to
prawidłowa reakcja na tragedię wręcz ocierająca się o zobojętnienie.
"Kiedy dzieje się coś na tyle przygnębiającego dla mnie, że wyprowadza mnie
to na
jakiś czas z czynnego życia, mam na własny użytek "wypracowaną" metodę, żeby
wyjść z impasu. Zaczynam myśleć o nieszczęściach innych ludzi. może to
głupio
brzmi, ale zawsze mi pomaga."

>> Myślę, że niewiele osób myśli w kategoriach "moje dziecko umiera, ale
>> inni mają gorzej".
>
> Co nie znaczy, że wiele osób chce się zabić.
>
Serio? Raczej to nie znaczy, że wiele osób to robi. Przecież nie wszyscy
skaczą z mostów-niektórzy wpadają w alkoholizm, narkotyki-to też samobójstwo
tylko rozciągniete w czasie. Inni otrząsają się po stracie-po jakimś czasie,
ale większość ma chwile zwątpienia. Pojawia się myśl o "dołączeniu" do
dziecka, o zakończeniu cierpienia. To, że tego nie robią nie oznacza, że o
tym choć raz nie pomyśleli.

>>> Nie. Śmierć mojego dziecka nie spowoduje u mnie myśłi samobójczej.
>
>> Masz dzieci?
>> Widać, że nigdy nie musiałeś patrzeć na śmierć kogokolwiek, a już napewno
>> nie kogoś bliskiego. I życzę Ci żebyś się nie przekonał jak bardzo się
>> mylisz.
>
> Posuwasz się za daleko takim stwierdzeniem.
Raczej próbuję Ci uświadomić jak ogromną ignorancję/niewiedzę przedstawiasz
swoimi wypowiedziami.
Nic więcej.

--
c...@p...pl
gg 8559715

"Życie nieświadome nie jest warte tego,
by je przeżyć"
Sokrates