Chcę rzucić pl.soc.rodzina w diabły, ale Twoje posty Neokaszycha mnie
niestety powstrzymują:
>> Jeśli byłbym kiedykolwiek w takiej sytuacji jak ta, to najprawdopodobniej:
>> - albo powiedziałbym na gorąco - pod wpływem emocji,
>> - albo zamilkł jak grób próbując samemu sobie z tym poradzić.
> Rozumiem Cię. Dla mnie wylanie swoich emocji na gorąco to tchórzostwo,
> słbośc i chęć szybkiego rozgrzeszenia.

Albo danie świadectwa "prawdzie": czuję się nieszczęśliwy to o tym mówię -
bez kalkulacji i innych zabiegów umysłowych zbliżających/oddalających od
prawdy na temat moich uczuć.
Prawda jest dlatego w cudzysłowiu ponieważ do końca nikt nie jest w stanie
zrozumieć tego drugiego - dlatego prawda jest IMO czymś wewnętrznym - to
własna świadomość, do której wg mnie należy dążyć. Szukanie prawdy (czy
braku zakłamania) na zewnątrz najczęściej rodzi delikatnie mówiąc
nieporozumienia.

> Branie tajemnicy do grobu-
> nieuczciwość wobec siebie i partnerki. Tak źle i tak niedobrze. Pomijając
> oczywistość nie dokonywania czynów które stawiają pod murem trzeba wziąć za
> nie odpowiedzialność.

No tak. Ale za swoje własne czyny jesteśmy odpowiedzialni my sami, nie
partnerzy - nawet jeśli te czyny dotyczą związku.

> Co jest w życiu stałego?

Pan Tarej mówił, że nic (wyłączając chyba sam fakt, że nic).

puchaty