> Zrobila duzo, zeby nie spotkac sie ze swoja "rywalką" - ale tu moge ją
> zrozumiec

Ja moge zrozumiec, ze nie ma ochoty spotykac sie z rywalka, ale sa po
rozowdzie kilkanascie lat, to chyba wystarczajaco duzo, by emocje opadly. W
kazdym razie po tym czasie mozna wymagac, zeby umiala nad nimi zapanowac.
Nikt chyba nie oczekuje, ze beda obok siedziec i swiergotac jak starzy
znajomi.

> - nie myślę, żeby tak samo walczyła o kolor ścian w mieszkaniu,
> czy o sprawy, ktore ja bezposrednio nie będą dotyczyć.

Opierajac sie na opisie pani, to nie bylabym taka pewna, czy nie bedzie sie
wtracac. A jesli histeria raz zadzialala, to napewno nastepnym razem tez
wyprobuje tego sposobu i przypuszczam, ze zrobi to szybciej, niz mlodzi by
sobie tego zyczyli.

> Jeśli jednak tak postawila sprawę - syn powinien ją zaprosić
> bez partnera.

Na miejscu jego ojca zwyczajnie bym nie przyjela zaproszenia.

> A dziewczynie doradzic - spojrzenie na sprawe z perspektywy 2 lat po
> weselu. Czy walka, ktora jest teraz będzie miała dla niej znaczenie.

Wiesz, tylko po 2 latach malzenstwa duzo trudniej wycofac sie z blednych
decyzji, niz przed slubem. Nie wyglada to za dobrze, a po co ryzykowac?
Coz, dziewczyna pewnie i tak wyjdzie za tego chlopaka, ale lepiej, zeby
teraz ustalili na ile decyzje jego matki maja wplyw na ich malzenstwo.

> No i im dalej mieszka tesciowa tym lepiej dla młodych.

Tu sie zgadzam w 100%. Zwlaszcza jesli chodzi o ten typ tesciowej.


Pzdr
skrzato