malo mam czasu, ale napisze dwa slowa.

Bycie "zona marynarza" to zajecie dla kobiety z jajami. Dla takiej, ktora ma
jasno okreslony priorytet: chce byc w zwiazku, ktory jest trudny i sila
rzeczy bardzo luzny, chce miec w tym zwiazku dzieci i wie, ze podola ich
wychowaniu niemal samotnie. Nie boi sie tego, ze jak jej ktos w pracy wlezie
na odcisk, to nie bedzie sie miala komu wyplakac. Nie boi sie tego, ze jak
facet wroci z wyjazdu, to niekoniecznie bedzie sie jej pazurami trzymal, ale
raczej pojdzie czasem do pubu poszpanowac przed kolegami. Ma glebokie
zaufanie, ze partner jest jej wierny, albo umie sie pogodzic z mysla, ze
niekoniecznie jest. Nie wymaga od partnera cech zenskich (utuli, wyslucha) w
zamian za to, ze ona musi miec - sla rzeczy - wiele cech przypisywanych
mezczyznom. Zona marynarza w razie potrzeby uziemi sobie gniazdko, zajmie
sie remontem, zalatwi transport mebli. Da w morde sasiadowi, co ja nachalnie
zaczepia. A gdy "marynarz" wroci z podrozy, bedzie wcieleniem anielskosci i
kobiecosci. Uwije mu przytulne gniazdko, do ktorego on sobie przyjdzie,
potem sobie z niego wyjdzie, potem wroci i nie zanadto bedzie chcial
zaprzatac sobie glowe klopotoami codzienosci. Raczej wyslucha sprawozdania,
pochwli albo zgani, ewentualnie pomoze rozwiklac drobne problemy w rodzaju
cieknacego kranu (to typ marynarza nadopiekunczego)

Ale po I. zon marynarza ma najwieksza kilekcje zdjec z egzotyvcznych krajow,
dostaje prezenciki lokalne i perfumy. Zona prawdziwego marynarza ponadto ma
spory budzet do dyspozycji. Polzony polmarynarzy juz nie maja tego szczescia
;)

Moj facet od trzech lat: trzy tygodnie na wyjezdzie - miesiac w domu - piec
tygodni na wyjezdzie -trzy miesiace w domu - piec tygodni na wyjezdzie-
tydzien w domu - dwa tygodnie na wyjezdzie i tak dalej.
Mamy swietnego synka i chociaz czasem wyje (ja, nie on) z bezsilnosci,
wkurzam sie i trzaskam drzwiami i kaze mu pakowac manatki - w sumie nie
narzekam :)

Margola