"Iwon(k)a" <i...@p...onet.pl> wrote in message
news:c9g0t3$ct9$1@news.onet.pl...
> w czym wychodzil z domu matki? nie mial butow, ubran?

Miał. Za małe, za duże, brudne, za lekkie. Nie tylko ja to widziałem.
Słyszałem to w szkole.

> czy matka pracuje? skad wiesz ile problemow rozwiazylala
> matka, a na pewno to robila, bo zycie codzienne ma ich pelno.

Pracuje. Baaardzo dużo. Dlatego nie ma czasu na bycie z synem. Za to ma dużo
pieniędzy.

> > Oczywiście, że nie lubię. Ale w przeciwieństwie do Ciebie i niej uważam,
że
> > mój syn ma prawo ją kochać i z nią przebywać.
>
> czemu fantazjuesz? gdzie napisalam, to co teraz ty napisales?????

Od jakiegoś czasu uzasadniasz, że tatusie są be.

> jak na razie uwazam, iz nie lubiac swojej bylej partnerki
> latwo ci moze przyjsc przelanie takiego nastwaienia na syna.

Wiesz, pracuję nad tym od 10 lat, i przynajmniej mam tego świadomość, w
przeciwieństwie do co poniektórych mamuś.

> > > ojcostwo nie polaga tylko na darowniu meterialu genetycznego.
> >
> > A kto powiedział, że polega?
>
> ty.

Nie, i nigdy tak nie myślałem. Tu chyba przesadzasz.

> > Kompleksy jakieś.
>
> nie wiem o czym mowisz.

O potrzebie pomijania roli ojca w życiu dziecka.

> > Niemal każda. Mam znajomą, która -dzieścia lat temu rozwiodła się z
mężem
> > alkoholikiem i sama wychowała córkę. I to ona powiedziała mi o tej
> > podstawowej prawdzie i swoim doświadczeniu. Myślę, że nie posądzisz jej
o
> > stronniczość.
>
> opierajac sie na jednym przykladzie umiesz powiedziec "niemla kazda".
> ciebie posadze o stronniczosc.

Skoro taki ojciec jest potrzebny, to chyba lepszy tym bardziej...

> > Powiem Ci jeszcze, że syn zwrócił się do mnie bardziej właśnie wtedy,
gdy ja
> > oddzieliłem mój stosunek do jego matki od relacji z nim. Ja tej baby nie
> > znoszę, ale zawsze mówię synowi, że to nie dotyczy jego. Wiem, że on ją
> > kocha a on wie, że ja to akceptuję. I dlatego się dogadujemy.
>
> i mowisz mu, ze jej nie znosisz??? nie dziwie sie, ze
> musi chodzic do psychologa......

Mówię, że to, że między nami jest tak jak jest, nie powinno wpływać na jego
relacje z matką. Nie mówię natomiast o niej tego, co ona o mnie, tzn. o
chorobie psychicznej, złodziejstwie i tym, że trzeba jej unikać (resztę,
czyli 95%, pomijam bo szkoda stukać). Do psychologów posyłała syna mama
zaniepokojona tym, że syn chce utrzymywać kontakty ze mną. Zwykle terapia
kończyła się na pierwszej rozmowie psychologa z matką, gdyż ci nie
podzielali jej obaw, a nawet jakby przeciwnie - zachęcali do wyjścia
naprzeciw jego potrzebom.

> > Staram się jakoś, i myślę że nie wychodzi mi to najgorzej. Myślę, że
> > oskarżasz mnie bezopdstawnie.
>
> moze. nie znam twojej sytuacji w ogole. widze tylko, jak
> latwo nas oceniasz.

Oceniam to, co piszesz, i tylko to. A konkretnie to, że na siłę szukasz
argumentów przecim facetom jako ojcom.

> > > czy ty w ogole znasz dzieci? bo dochodze do wniosku po tym
> > > pytanie, ze bardzo malo.
> >
> > Hmmm... Mam trójkę i chyba idzie mi nieźle.
>
> to twoje zdanie.

I mojego syna :) No i jeszcze paru osób, które nas znają.

> a przeczytale moje posty? w reszcie mowa o tatusiu, nie z powodow
> tendencyjosci, ale z powdu tego, ze to ty, tatus pojawiles sie na
> tej grupie.

Przepraszam, nie wiedziałem, że tatusiowie, którym zależy na dzieciach nie
są tu mile widziani.
Chyba się poprawię i zniknę.