Użytkownik Asiunia napisał:

> Jakimi slowy i argumentami zdopingowac 15latka do schudniecia? Roztaczanie
> wizji chorob cywilizacyjnych nie robi na nim wrazenia, stwierdzenie, ze
> dziewczyny nie lubia grubasow z wypietym brzuchem nie przynosi efektu
On dobrze wie, że utrata choćby kilograma tłuszczyku
to niebotyczny wysiłek, słyszał na pewno wiele razy.
I bez tego ma w życiu ciężko. Po co mu jeszcze to?

Chyba że umiałabyś mu pokazać, jak się żyje chudnąc
albo trzymając wagę bez specjalnych starań. Wiem
po sobie, jak rzucałem palenie - ostatni raz trwało
to dwa lat ponad. Przez ten czas zbierałem się
w sobie, żeby przestać wyciągać papierosa, kiedy
tylko mam ochotę, żeby przestać myśleć kiedy znów
zapalę, żeby przestać liczyć do kiedy mi wystarczy
i czy w nocy nie będę lecieć do sklepu.
Pierwsze kilka dni bez papierosa nie wyglądałem z domu,
byłem przeziębiony i myślałem tylko "jeszcze z godzinkę
nie będę palić, jakby co, to mam kilka paczek".
Papierosy miałem wszędzie: w pracy, w kurtce, w biurku,
na półce tam, gdzie zawsze.

Twój syn prawdopodobnie je bo lubi, a nie dlatego,
że trzeba dożyć do jutra, ani że głód go dręczy
strasznie. To zwykły nawyk jedzenia, tak jak
z papierosami. Głód nikotyny znika w nn godzin,
ale trzeba się zmagać z przyzwyczajeniem.
Po 6 latach niepalenia jeszcze miałem sny związane
z paleniem albo rzucaniem palenia. Z jedzeniem jest
jeszcze gorzej - tego nie rzucisz zupełnie.
Możesz całkiem zrezygnować z coli, chrupek i kanapek,
ale musi być coś "w zamian" - ja jadłem słone paluszki
(miliony kalorii - jakieś 15 kg).
Ciekawe, czy sama umiałabyś przeżyc dwa dni bez
jedzenia, tylko pijąc wodę albo herbatę?
Obiektywnie, nie jest to specjalny wyczyn - prawda?

Wiem na pewno, że musisz nie dawać mu "połówkowych"
porcji, bo to tylko rozdrażnia. Dopóki sam sobie
nie zlicza ile kalorii zjadł od rana, nie staraj
się go ograniczać.
Może to głupie, pewnie "strażniczki wagi" by lepiej
doradziły, ale spróbuj co wieczór, gdy już jest
w łóżku wypytać go, co jadł i zliczyć kalorie.
Bez żadnych komentarzy i pouczeń, tylko żeby
zaczął kojarzyć co ile ma kalorii.

I jeszcze co do "słów". Mam sąsiadów od kilku lat.
Rodzice raczej przy kości - on dość niski,
ona po ciąży była całkiem krągła :-) i bardzo zgrabna
przy tym. Widziałem taką scenę, że ona biegnie
za swoim synkiem jadącym na trójkołowcu i podaje mu
do buzi kanapkę mówiąc "musisz być głodny".
Ich córeczka była w trzeciej klasie gruba, a w czwartej
okazało się, że ma problemy z ćwiczeniami na gimnastyce
i dzieci w szkole używają przykrych słów.
"Słonica" i tym podobne.
Wprowadzili dietę i teraz - po 2 latach, dziewczyna
bardzo urosła i jest raczej chuda, ale dietę ma nadal.

Myślę, że rówieśnicy mają większy wpływ na nastolatków,
niż rodzice. Nie staraj się go odchudzić, ale daj mu
możliwość i wiedzę, jak to zrobić.

powodzenia
J.