Dzisiaj *miranka* napisał(a),a było to tak:

>Adam miał
> lat, kiedy zdarzały mu się takie napady złości na własną nieudolność, ale na
> pewno było to na początku przedszkola - czyli 3-5 lat. Potem się już
> ucywilizował i takie sztuczki nie były potrzebne:)
> Anka

Czyli jest nadzieja, że to minie :-)
Słuchajcie wczoraj byłam przerażone...tym co mogłam zrobić dziecku. Dobrze,
że Maciek był mądrzejszy ufffff.

- mama ja chce kisiel
- dobrze robie ci kisiel
- mama mogę już wziąść?
- nie bo jest gorące i musi wystygnąć
- ale ja chcę teraz
- kochanie nie możesz teraz bo jest gorące i się oparzysz. Musisz być
cierpliwy. Za kilka minut ci dam.
rozmowa i tłumaczenie przez 3 min...

I w tym momencie następuje histeria z wielkim niepohamowanym wybuchem
płaczu

- ja chce kisiel!!!!!!!!!!

Tłumaczenie zaś nic nie daje. Czuję jak zaczynam się wkurzać ( chyba sama
na siebie , bo nie umiem sobie poradzić i na to, że taki niegrzeczny). No i
wybuchłam... krzykiem

- chcesz kisielu to masz, jak sobie język oparzysz to nie miej do mnie
pretensji.

Tu następują moje czarne myśli co będzie jak oparzy se japę, że zaś ryk, że
nie będzie umiał nic jeść przez te oparzenie, ale nic jestem konsekwentna .
Dziecko chwyta kubek i..... chwila zastanowienia

- mamusiu ja poczekam bo to gorące jest za bardzo

Ulga , że japę nie poparzył, złosć, że on chce teraz, zaraz, natychmiast.
Nie umiem chyba postępować z własnym dzieckiem

Co ja robię źle, że on taki jest?


--
Aga, Maciuś ( 21.06.2002)