oshin dorota bugla wrote:

> Choroba, Ty tu jakiś plan ostateczny wprowadzasz, a ja to jednak
> ambitniej chciałam podejść do kwestii :)))))

Realistycznie :)
>
> [Jasne, że lepiej 10 książek z zainteresowaniem, niż bryk na odczepnego]

> I tak i nie... Ja tam widzę pożytek z tego, że umiem procenty (VAT
> policzę...) a nudziło mnie to jak diabli, za to mało pożytku widzę, że
> swojego zainteresowania badaniem zmienności funkcji ;))

Badanie zmiennosci funkcji rozwinęło Twój umysł na tyle, że tych
procentów spokojnie nauczyłabyś się sama. Głowa nie śmietnik,
a podział na samouków i nieuków jest jak najbardziej sensowny.
>
>> Obowiązkowa powinna
>> być nauka czytania i pisania (a to pisanie ostatnio pozostawia wiele
>> do życzenia).
> I mówienia, proszę i mówienia - ładnie i poprawnie i z intonacją
> prawidłową, tudzież z akcentem postawionym w odpowiednim miejscu.

Zgadzam się. I za wylezienie na estradę z bełkotem wysoki madat ;)
>
>> Resztę uczeń powinien mieć szansę wybrać samodzielnie,
>> oczywiście z obowiązkowym minimum i z konkretnego zakresu przedmiotów,
> No i o to minimum programowe chodzi :)
> Ja się zgadzam, że szkolne minimum, jest dość maksymalne i sztywne -
> przynajmniej było, jak byłam w szkole - ale boję się pomysłów typu:
> pełna dowolność bez żadnego minimum.

Minimum musi być, bo zawsze jakiś leniuszek wybrałby sobie jeden-dwa
przedmioty :) Sztywność nauczania zawsze bardzo mi sie nie podobała
i z wiekiem wcale mi to nie przeszło. Do dzisiaj pamiętam, że Anglia
w czasie kiedy uczyłam się geografii miała 13,6% nieuzytków i jest to
informacja niewatpliwie szalenie aktualna i potrzebna :>
Do rozwijania pamięci wystarczą nieszczęsne sonety krymskie ;)

--
Krycha&Co(ty) Wiem niewiele, lecz powiem, co wiem,
http://krycha.kofeina.net choć nie będzie to pewnie myśl złota:
Najpiękniejszą muzyką przed snem
jest mruczenie szczęśliwego kota. (F.Klimek)