Użytkownik "David Ciechanowicz"

> Dylemat polegal na tym, ze naprawienie zwiazku nie da jej
> szansy na rozwoj, ale zapewni szczescie na dlugie, dlugie lata.

To mi zabrzmialo, jak szczescie bedace stagnacja, a stagnacja to smierc.
Smierc moze i powinna byc szczesliwa, ale dopiero u kresu ziemskiej drogi.

> Doszedlem do wniosku, ze nie kazdy
> musi w zyciu non stop sie rozwijac, nie dla kazdego "dazenie do
> nirwany" jest warte bolu i calej pracy jaka trzeba przy tym przejsc.

Nikt nic nie musi. Podstawowym atrybutem czlowieczenstwa jest wolny wybor.
Twoj wniosek w moim subiektywnym odczuciu jest proba zaklajstrowania
ewentualnego poczucia zalu, niespelnienia, ktory moze sie pojawic u tej
osoby, a ktory juz przewidujesz (?) Moze ona potrzebuje wiecej czasu na
dojrzenie do podjecia decyzji. Kazda decyzja, jaka podejmie bedzie sluszna,
bo bedzie jej wlasna, pomimo ze komus moze wydawac sie, oceniac inaczej i
kazda da jej mozliwosc dalszego rozwoju, nawet jezeli ona pod tym pojeciem
rozumie jakis jeden jego aspekt.

--
pozdrawiam cieplo
poranna mgla