Witam

> no wlasnie - prosze zastanowic sie, czy taki upor nie jest objawem
> ukrytej depresji czy innych zaburzen, ktore moga wynikac zarowno
> z samego faktu przebycia choroby, ktora ogranicza aktywnosc pacjenta
> (moze poprzednio byl na kierowiczym stanowisku a teraz pozostaje
> mu renta)

Tutaj trafil pan w samo sedno sprawy... ojciec do teraz potrzebuje dowodow,
ze w razie czego moze wrocic do pracy, ze wciaz tam o nim pamietaja. Na
szczescie jego byli wspolpracownicy i szefowie wciaz utrzymuja z nim
kontakt, chociaz trudno mu zrozumiec, ze ci ludzie maja swoje sprawy i nie
moga byc ciagle zaabsorbowani jego osoba.

>albo z faktu, ze choroba dotyczy mozgu i moze spowodowac
> objawy w postaci zmiany niektorych cech charakteru.

Moze nie tyle zmiany co uwypuklenie pewnych cech. Najwiekszy problem
sprawiaja emocje, ktore w tej chwili sie spotegowaly - od wzruszenia i
podnioslego nastroju do nieuzasadnionej zlosci.

> Nie wykluczone, ze konsultacja psychologa/psychiatry bylaby tutaj
> przydatna (a przede wszystkim zdiagnozowanie tego)

Zastanawialismy sie nad tym, ale szczerze mowiac jeszcze kilka miesiecy temu
lekarze nie dawali nam wielkiej nadziei, ze ojciec dozyje Swiat wiec
postanowilismy mu dac spokoj. W tej chwili jak wiadomo rokowania sa ciagle
niepewne chociaz jest nadzieja na kilka spokojnych miesiecy. Czy jest
szansa, ze psychiatra cos zmieni? Poza tym nie daloby sie ojca zaprowadzic
do psychiatry, bo bylby to dla niego straszny cios.

Pozdrawiam
Bogna