Cześć.
Do tej pory śledziłam po cichutku Wasze dyskusje, ale teraz jestem ciekawa
waszych opinii na temat, czy to naprawdę dobrze dla dzieci, jeśli mama jest
w domu i nie pracuje. Chodzi mi tu o dłuższe pozostawanie w domu, nie przez
okres powiedzmy pierwszego roku czy dwóch życia dziecka, ale kiedy ma ono
np. 8-10 lat i więcej. Mówi się zawsze o kosztach dla kobiety, że się nie
realizuje, nudzi sama z dziećmi itp., ale robi to dla dobra dzieci. Korzy
ści dla dzieci są oczywiste: obiad na czas, opieka w przypadku spadnięcia z
roweru i rozbicia sobie głowy itp.
Ale koszty, jakie ponoszą dzieci też są.
Mama, która ma pracę nie żyje tak bardzo życiem dzieci, bo ma też swoje, co
uczy większej samodzielności, nie tylko dosłownej ale i psychicznej, pewnego
rozdzielenia od rodziców, odpowiedzialności.
Poza tym, dziecko rośnie, zmieniają się problemy i mamie, która pozostaje
aktywna zawodowo i jest "wśród ludzi" łatwiej będzie zrozumieć problemy dz
iecka związane z wyborem szkoły, życiowe dylematy, relacje w grupie ludzi,
ambicje etc. potem problemy zawodowe, będzie po prostu miała doświadczenie
na tych polach. Dzieciom, których mamy zajmują się tylko domem jest to od
ebrane/ ograniczone.
Pomijam tu inne sprawy typu kobieta sfrustrowana odreagowująca na dziecku
...
Ja tam jestem zadowolona, że moja mama pracowała jak byłam dzieckiem (nadal
pracuje).
Co myślicie?
Martuszka