Klaudiusz wrote:

> Witam grupowiczów.
>
> Moja dziewczyna po nagłej śmierci matki popadła w nerwicę, która objawia się
> wpadaniem w panikę powiązanym z dusznościami i bezsennością. Byliśmy już u
> lekarzy,

[ciach]

A może problem tkwi w nie przejściu procesu żałoby? Nagła śmierć tak
ważnej osoby, może uaktywniać powyższe problemy. Przeważnie osoby, które
straciły kogoś bliskiego nie wymagają specjalistycznej pomocy. Kulturowo
wypracowaliśmy sobie sposoby radzenia z utratą. Ale czasem to nie
wystarcza i wtedy potrzeba pomocy kogoś z zewnątrz. Może w waszym
rejonie znajduje się ktoś, kto pracuje osobami w żałobie. Myśmy ostatnio
uruchomili taki punt w Zabrzu, to może gdzie indziej tez istnieją.

Nie da się nikogo trzymać w beztresowych warunkach. Stres jest wpisany w
nasze życie. Ważne, by umiec sobie z tym radzić. Nie można komuś
zabierać non stop kłody sprzez nóg, ale można pomóc wspólnie przez nie
przejść. Tak aby potem ta osoba sama umiała radzić sobie z trudnościami.
Bo te trudności zawsze będą.

Żałoba jest procesem radzenia sobie z utratą. Najważniejsze to dawać
upust emocjom. Krzyczeć, płakać, żalić się. Nie blokowoać tego, nie
uciszać. To trzeba wydusić z siebie. Najmocniej jak można. Potem dopiero
można przejść dalej i powoli nauczyć się żyć, bez tej bliskiej osoby
przy nas. Ale na to potrzeba czasu i ten czas trzeba sobie dać.

Objawy, które opisujesz, mogą świadczyć o tym (mogą, nie muszą), że
przeżywanie żałoby zostałe przerwane. Pojawiło się coś zamiast. Może to
się okazało mniej bolesne, niż konfrontacja z odejsciem mamy. Dlatego
myślę, że warto pójść w tym kierunku, by sprawdzić czy Twoja dziwewczyna
nie uporała się jeszcze ze śmiercią matki.

--
Pazdrawiam, Magdalena S. (dzidzia ~IX,X 2004)