Pani Ewa napisała:

>> Rzekłbym, że nie do końca tak. Istnieje wiele przepisów na ciasta
>> z owocami. A tu mamy przykład czegoś, co trzeba zaliczyć do kategorii
>> "owoce z ciastem" -- w tym sensie jest to postawione na głowie. Jabłka
>> mają być duże, ledwie na pół przekrojone. Jeszcze przed zalaniem
>> ciastem można je pocynamonować. A właściwie, to nawet trzeba. Jako
>> że biszkopt piecze się szybko, to one w trakcie obróbki termicznej
>> nie ulegają rozkłapcianiu, są tak w sam raz zapieczone. Ciasta wiele
>> nie trzeba, wierzchołki owoców powinny z niego przed włożeniem do
>> pieca wystawać. W trakcie pieczenia biszkopt nieco wzrasta, wtedy
>> zakrywa całość. Albo nie zakrywa, ale to też dobrze. Jak się tego
>> ciasta wleje więcej, i odejdzie z nim dalej od sufletu przez dodanie
>> większej ilości mąki czy kaszy, to tak, da się wtedy odwrócić do góry
>> jabłkami. Ale to inne ciasto już jest. Nie znaczy wcale, że złe.
>
> A w pierwotnym zamyśle ile jest tej kaszy? Objętościowo tyle, ile
> byłoby mąki w biszkopcie? mniej? Ja zwykle robię biszkopt z jednej
> szklanki mąki, to dać w zamian szklankę kaszy?

Pierwotny zamysł taki, że tej kaszy albo mąki powinno być tyle, co kot
napłakał. Najlepiej, żeby wcale, ale wiadomo co taki suflet może zrobić
z byle powodu. Więc zbożowy dodatek traktujemy jako zło konieczne.
Podstawą są jaja. Żeby napowietrzone były po kres swych możliwości.
Czyli osobno ubita piana z białek, osobno ukręcone żółtka. Te do
białości, na pulchno, z cukrem. I z przyprawami, wśród których miejsce
ważne zajmuje imbir w proszku. Abo też kardamon, czy co kto lubi.
Chyba żeby nie lubił, wtedy bez. Gdy obie jajek części napowrót
połączymy, wtedy dopiero idzie mąka lub kasza. Nie ma tak, że "ile?".
Trzeba dodawać wolno, mieszając patrzeć, czy już dość. A dość jest
wtedy, gdy kogel-mogel pod tym ciężarem zacznie opadać. I nic więcej.

>>>> jej drugiej stronie jest suflet. Tego zaś nigdy nie miałem odwagi
>>>> próbować przyrządzić, pomny przestrogi, którą poeta zawarł w tych
>>>> oto słowach:
>>>> https://youtu.be/LodoFJfU_38
>>> Pewnie też jakiś perfekcjonista w kuchni, to i przeżywa teraz. ;)
>> Widać, że wrażliwy taki. Lyryczne to wszystko.
>
> I ślyczne.

Parlamentarnym językim w dodatku.

Jarek

--
Z obłoków musującej pianki
Z narcyzów i lirycznej termy
I z jakiejś struchlałości niemej
Brały swą białość te poranki.