"Małgorzata Majkowska" <m...@p...onet.pl> wrote in message
news:b9l5tt$2i2$1@news.onet.pl...

> Widzisz - zgodzę się z Asią Słocką. 6-letni dzieciak jest już za stary
na
> naukę sprzątania. Moje młode są przyuczane do czystości i sprzątania
po
> sobie od niemowlaczka. Bawię się aktualnie z młodszym synkiem (13
mies.) w

Opisałam siebie jako bałaganiarza ale to nie znaczy że nie próbowałam
uczyć dziecka sprzątania od niemowlaczka. Po prostu się nie dało po
dobroci. Owszem obie dziewczyny sprzątają po sobie jak coś rozleją bo to
jest najbardziej oczywista zależność jeśli chodzi o sprzątanie. W innych
sytuacjach poprostu odmawiają współpracy bo nie widzą sensu różnych
czynności. I jest to zupełnie naturalne w ich wieku, mam tu za sobą
autorytet Andrzeja Samsona i Wojciecha Eichelberga i ich książki "Dobra
miłość. Co robić, by nasze dzieci miały udane życie". No ale każdy tak
sobie dobiera autorytety żeby mu pasowały :). Z opowieści mamy wiem że
byłam takim samym dzieckiem, przy czym mojej mamie o wiele bardziej
zależało na nauczeniu mnie porządku. I też zaczynała od wspólnego
sprzątania, skończyło się na wyrzuceniu worka zabawek do ssypu i
klapsach, mojej wielkiej rozpaczy i ... nic się nie zmieniło. Zaczęłam
sprzątać w swoim pokoju jak miałam 17 lat. Może masz lepsze metody, a
może Twoje dzieci odziedziczyły skłonność do porządku i te czynności są
dla nich naturalne. Jest jeszcze inna sprawa, taki masz styl życia i
dzieci to przejmują. Jak widzą że za każdym razem po wypiciu herbaty
odnosisz szklankę do kuchni to będą robiły to samo. Moje tego nie widzą
więc gdybym zaczęła tego od nich wymagać nie wiedziały by o co mi
chodzi.

> układanie plastikowych misek na półkach. Napierw je zrzuca, ale potem
> pracowicie układa. Starsza córa (3,5 roku) odnosi brudne naczynia po
posiłku
> wkłada je do zlewu i zmywa. Ubranka składa przed spaniem w kostkę -
brudne
> od razu odnosi i wkłada do szafki na brudną bieliznę. Potrafi zmyć
podłogę
> po rozlanym soku. Poproszona o pomoc - wyciera kurze. Ściąga i stara
się
> składać suche rzeczy z suszarki. Oczywiście utrzymuje wzorowy porządek
w
> swoich szafkach i po skończonej zabawie wszystko układa. Doskonale
wie, że
> jeśli układała puzzle to musi je sprzątnąć, zanim weźmie, powiedzmy,
lalkę
> czy zabierze się do malowania. Dzieki temu nie brodzę dzień cały w
> rozwalonych zabawkach. Pomaga mi także w innych czynnościach domowych.
W
> układaniu garnków na półkach czy segregowaniu sztućców. I nie uważam
się za
> horrorkowatą matkę. Madziulec wie, że w domu zawsze jest porządek, dla
niej
> to stan naturalny. Ma przy tym ogromny ubaw i jest z siebie bardzo
dumna. A
> ja wychodzę z założenia, że nie jestem ani arabką, ani niewolnicą
własnych
> dzieci. Jeśli są na tyle duże by coś rozrzucić, to są już na tyle duże
by po
> sobie posprzątać. Służba ma u nas permanentnie wychodne. :-p

Wiesz jak to czytam to ogarnia mnie przerażenie. Pewnie Twoje dzieci nie
czują się wykorzystywane ale dla mnie 3,5 latek zmywający naczynia i
wytresowany żeby powstrzymywać chęć zabawy lalką na czas zbierajania
układanki to horror. Zakładam że nie musisz dziecku przypominać o tej
układance bo jeśli przypominasz to cofam drugą połowę poprzedniego
zdania. I tu dochodzimy do sedna sprawy, o której chciałam napisać. W
żadnym z postów nie skarżyłam się że jestem taka nieszczęśliwa bo moje
dzieci bałaganią, a mąż rozrzuca ubrania, a ja biedna nie nadąrzam tego
sprzątać. Wręcz przeciwnie napisałam że mi to nie przeszkadza, że
sprzątamy od czasu do czasu, a na codzień wolę się zająć
przyjemniejszymi sprawami. Dostałam na to odpowiedzi że dzieci można
nauczyć sprzątania, a mieszkanie utrzymać w porządku. Wyczuwam też
delikatnie mówiąc pewną niechęć i poczucie wyższości ze strony
czyściochów (szczególnie ze strony MOLNARki) z racji mojego brudasostwa.
Co więcej złapałam się na tym że dokładnie to samo czuję ja do
czyściochów. Myślę więc że skoro ja nie jestem zmuszana przez Was do
sprzątania, a wy nie musicie oglądać mojego bałaganu to przyjmijmy że
mamy odmienne style życia i nie nawracajmy się nawzajem.

Pozdrawiam
M.